Poets en strijk waren eindelijk aan de kant en de novemberzon scheen volop. Ik trok mijn jas en zevenmijlslaarzen aan en besloot het pad in de andere richting af te stappen. Weg van het dorp, in de richting van het bos. Sinds kort zijn er langs het pad namelijk paaltjes met loopafstanden aangebracht en ik wilde wel eens weten hoe ver het stappen was van aan ons tuinhek tot aan het bos van Margijs.
De middagzon was hartverwarmend gul en net als enkele weken geleden was ik in deze richting zowat de enige wandelaar onderweg. Eén keer moest ik aan de kant springen voor een gehaaste fietser zonder bel. Ik zakte met één laars in het moerasje naast het pad en vloekte. Het bruine leer was nat en vies en schreeuwde om poetshulp. Maar ik had een missie te volbrengen … .
Buiten het geritsel van vallende bladeren, het gefladder van een eend in de beek en wat scharrelende kippen aan de andere kant van het water was er niets, maar dan ook niets te horen. En dus gaf ik mijn ogen maar de kost. Ik keek links, dan rechts, en weer links en werd meer dan 20 jaar teruggeflitst in de tijd. Naar de voorleesmomentjes voor het slapengaan. Onze jongens hielden ervan, wij hielden er zo veel mogelijk aan en bij de derde zoon hadden we al een vrij uitgebreide collectie kijk- en voorleesboeken. Met fantasie en avontuur voorop. Opa Pettson en Findus, de Bolles, Jip en Janneke, Wij gaan op berenjacht. Dat soort dingen.
Sommige titels waren echte kinderthrillers. Bibber- en zoekboeken. Zoals Het Reuzenbos van Jeanne Willis en Ruth Brown. Een verhaal over grote zus Anne die met kleine broer David en hondje Flip het bos intrekt, op zoek naar sporen van een reus die daar al eeuwenlang ligt te slapen. Als je goed keek, zag je in elke prent wel een stuk van zijn reusachtige lichaam: een been in een omgevallen eik, een voet in een rij stenen, een oor tussen het kreupelhout of een oog in een open plek tussen de bomen. Hoe dieper in het bos, hoe banger ze worden en als ze dan ook nog akelige geluiden beginnen te horen, rennen ze voor hun leven, terug naar huis.
Heel even liep ik zelf in zo’n verhaal. Want op mijn pad zag ik ook stukken van rare bosbewoners. Het uiteinde van de slurf van een toeterende olifant bijvoorbeeld. En verderop een mannetje met twee armen en een punthoofd. En ook nog de kop van een wild zwijn op een boomstam. Aan het einde van het pad wachtte zelfs een zwembad mét wipplank.
Dat kind raakt haar fantasie moeilijk kwijt, zei de meester in de lagere school ooit. Hij moest eens weten … 😉
Zo mooi daar bij jullie in de buurt! Moet zalig wandelen zijn! En met een vleugje kinderfantasie maak je alles nog geweldiger.
……..
Want een kind leeft een heel eigen leven
steeds door wond’ren omgeven
die het zelf maar verzint
……
(stond- ook zoveel jaar geleden– op het geboortekaartje van onze oudste, en ik blijf dat prachtige woorden vinden)
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie tekst op dat kaartje!
LikeLike
Gelukkig nog iemand die zijn fantasie nooit verliest. Het was weer een wandeling vol momenten die niet te voorzien waren.
LikeGeliked door 1 persoon
Bizarre ontmoetingen 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Een beetje fantasie maakt wel leuker!
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
Ik ken dat bos. Intussen ingeruild voor duinen, maar dat bos, dat bos…
LikeGeliked door 1 persoon
😃 in de duinen is verstoppen niet zo evident hè
LikeLike
🙂 Inderdaad. Lijkt wel een maanlandschap soms
LikeGeliked door 1 persoon
Maar toch mooi.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je de fantasie nooit verloor… daar kunnen wij nu tenminste ook van meegenieten!
LikeGeliked door 1 persoon
Ha neen hè. Die zit er nog altijd en vaak is dat iets positiefs, maar soms ook niet. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, klopt…alleen in zo’n bos met veel fantasie… 😬😩🎃
LikeGeliked door 1 persoon
Ha menig kind zou daar rondlopen zonder wat te zien 😉
LikeGeliked door 1 persoon
😀je kunt hen er wel op wijzen …
LikeLike
Klopt helemaal
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie omgeving
fijn ook dat het zo nabij is
Een bos of zee mis ik toch
verstop plekjes
nog steeds herkennen
of missen
dan wel ontdekke
Omdat het bos ook leeft
In de straat
kan ik hinkelen
op wat cijfers op straat
of opletten of ik
koppies van van vriendjes
of vriendinnetjes zie
achter een muur
Zij woonden hier niet
Groot geworden
blijf ik toch
dat jochie
LikeGeliked door 1 persoon
Ook mooi.
LikeLike
Hey Anna, ik wilde je even zeggen dat ik je heb genomineerd voor de Liebster Award. Je kunt hier meer over lezen in mijn laatste post. Gefeliciteerd!
https://imagesoflife.nl/2017/11/09/liebster-award-10-vragen-en-nominaties/
LikeGeliked door 1 persoon
O dankjewel Monique.
LikeLike
Blijven genieten van die fantasie zou ik zeggen. Het was fijn dat we mochten meegenieten.
LikeGeliked door 1 persoon
En heb je dezelfde dingen gezien of nog wat anders?
LikeLike
Ik kan me vinden in jouw beschrijvingen.
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
Met fantasie blijf je voeling houden met het kind in jou … heerlijk toch 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Vind ik ook. 😉
LikeLike
Heerlijke herkenbare fantasie.
LikeGeliked door 1 persoon
Oef. Voel ik me weer wat minder raar. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldige plaatjes. Leuke fantasie. Zeker iets om te behouden.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Maria.
LikeLike