wind ruizelt door de anemoontjes; het bos in zijn wit, zondags pak

wind ruizelt door de anemoontjes; het bos in zijn wit, zondags pak
Het kwam door de stekelbaarzen. En door de mannen die in hun donkergroene waterpakken plots uit de beek omhoog gekropen kwamen. Vissers van de wetenschap. Verzamelaars voor hun onderzoek: de stekelbaarspopulatie in welbepaalde Vlaamse beken in kaart brengen. Ik werd ter plaatse teruggeworpen in de … Lees verder stekelbaarzen tussen nu en toen
De dag vlijt zich aan mijn voeten neer. We hebben samen niet minder dan 12 uur tijd in het verschiet want de echtgenoot breit nog een vergadering aan zijn toch al goed gevulde werkdag en zal dus laat thuis zijn. Er is zon beloofd. Veel … Lees verder die ochtend in het park …
Door de band/k krijg ik het niet warm van Belgische winters. Hun koppige grijstinten en lichtarme dagen kunnen me zelden bekoren. Maar soms hebben ze verrassingen in petto en opvallend veel kleur. Nauwelijks een dag na het rood van de bloedmaan en het azuur van … Lees verder sneeuwval
We hadden duidelijk niet de beste voorjaarsdag uitgekozen om naar de Ardennen te trekken. Het was koud en nat – op Baraque Fraiture lag zelfs nog sneeuw – en het wandelweer allesbehalve ideaal. Maar het uitstippelen van de wandelroute moest nu éénmaal gebeuren want de … Lees verder regen boven Achouffe
ik zag wolken in het water en water in de wolken *** wolken hangen in het water als een vijver de hemel spiegelt *** haastige wolken leggen zich even te rusten op een gastvrij waterbed *** wit van wolken en waterig blauw mengen zich met … Lees verder vingeroefeningen bij een foto
Er hoeven geen schokkende dingen te gebeuren om blogideetjes te doen opborrelen. Ze sijpelen tussen de dagen door als de regen in de afvoerpijp bij het slaapkamerraam. Vandaag is dat niet anders. Globaal gezien grossiert deze webstek in het kleine. De dingen van elke dag. … Lees verder en toen begon het te regenen
“ik wacht tot ik kan vliegen” Bijna had ik haar niet gezien. Dan waren deze foto’s er niet geweest. En was de huisjesslak naar de filistijnen. Vertrappeld onder mijn zware voet. Nog nagenietend van de mei-se avondbui, schuifelde ze zo ontzettend langzaam over het wandelpad … Lees verder een verwarde slak met uitstelgedrag
Het is zaterdagnamiddag en de zon schijnt van harte. De echtgenoot slijpt tegels voor het lagergelegen terras waardoor het gras achter hem grijzig blauw kleurt. Binnen vindt zoon vier geen rust. Hij verveelt zich en niets is goed. Tiktak, Hopla, Teletubbies, Plop, Musti en weer … Lees verder een leerrijke wandeling
Een ochtend in februari en over de tuin hangt een lichte mist. Een witte sluier over een belofte van lente. Maar deze wandelfoto’s zijn het bewijs. Ze komt. Voorzichtig en toch zeker. 🙂 een zweem van lente nestelt zich warmrood op takken van winterlinde
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.