Het kwam door de stekelbaarzen. En door de mannen die in hun donkergroene waterpakken plots uit de beek omhoog gekropen kwamen. Vissers van de wetenschap. Verzamelaars voor hun onderzoek: de stekelbaarspopulatie in welbepaalde Vlaamse beken in kaart brengen.
Ik werd ter plaatse teruggeworpen in de tijd. Naar het einde der jaren zestig. Naar het dorpsschooltje net ten zuiden van Leuven. Een onooglijk gehuchtje was het toen. Wat oude huizen en een nieuwe, witte wijk met daarrond velden, weiden en een bos. Egenhovenbos, een uitloper van Heverleebos en Meerdaalwoud.
Elk jaar, als de eerste lentezon door de hoge klasramen priemde, trokken we in gelaarsde stoet, met gedeukte keukenzeefjes (niet elk kind had een visnet) en een plastic emmertje naar het bos. Om er kikkerdril en kikkervisjes te vangen in het beekje bij het toenmalige buitenverblijf van de Paters Jozefieten. En soms zat er al eens een stekelbaarsje tussen al dat pril gewriemel. De geur die enkele uren later uit die emmertjes opsteeg, doet me vandaag nog een beetje kokhalzen. Maar maakt ook mooie herinneringen op deze wolkenloze aprildag weer spring-levend. Doet onze kinderlijke fantasie van weleer weer opleven. Want, geprikkeld door een meester die van Vlaamse Filmpjes en van griezelen hield, meenden we achter de hoge ramen van het vervallen kasteeltje hoofden te zien bewegen. Spoken op zoek naar jonge prooien. We durfden nadien nauwelijks nog omhoog kijken. En heel af en toe zagen we tussen de bomen van het door onkruid overwoekerde park, een donkergerokt en kaalgeschoren, boosaardig creatuur lopen … .
Hoe het er vandaag nog zou uitzien, vroeg ik me af. Want ik had gelezen dat de KU Leuven het kasteeltje, in het kader van een duurzaam personeelsbeleid, enkele jaren geleden heeft omgetoverd tot een Stiltehuis. Een plek voor academici en ander personeel om te vergaderen en te herbronnen.
Dat moest ik met eigen ogen zien. En vanmiddag leek me een geknipt moment. Met stralend lenteweer buiten, de wekelijkse poets achter de rug en nog drie onbestemde uren voor me uit, besloot ik even tot daar te rijden … .
Dat heb ik me niet beklaagd. Het is een prachtige plek geworden. Eéntje zonder dreiging nu. Veel lichter en netter ook dan de bouwval in mijn herinnering, Het jachtslot is met zorg gerestaureerd en opgefrist, het prieeltje en het brugje in hun adellijke glorie hersteld. En het is er stil. Was er stil. Op wat vogelgekwetter na. Maar toen begon een stel nijlganzen luid snaterend te stoeien in het water van de gracht.
En ik dacht aan hoe tijden veranderen en plekken groeien. Alleen de slootjes waar wij ooit visjes vingen, liggen er nog als vanouds bij. 🙂 (de middenste foto onderaan)
Het Stiltehuis werd in het begin van de 17de eeuw door Jezuïeten gebouwd. Nadien deed het dienst als jachtslot voor de Heren van Arenberg. Nog later werd het door de paters Jozefieten gebruikt als buitenhuis. Je vindt het in Egenhovenbos, waar de Rotspoelstraat en de Kapeldreef mekaar raken. 2 minuten rijden vanaf de afrit Leuven op zowel de E40 als de E314.
Stekelbaarsjes (stekelboskes noemde mijn moeder ze) vangen was iets dat ze met het jongensschooltje deden. De meisjes niet.
Maar het Stiltehuis kende ik niet
LikeLiked by 1 persoon
Wij zaten in gemengde graadklassen. Alleen handwerk was apart. 😊
LikeLiked by 1 persoon
Gemengde klassen is goed denk ik dan. Wat dat blozende smileytje daar toch staat te doen na dat handwerk ? 😉
Stekelbaarsjes vingen wij als kinderen bij de vleet. Mogelijks daarom dat er nu zo veel minder zijn.
LikeLiked by 1 persoon
Ik als meisje ging ook stekelbaarsjes vangen 🙂
LikeLiked by 1 persoon
😃
LikeLike
Dis geweldig interessant en mooi dat die plek so goed gerestoureerd is. Dit lyk na ’n mooi plek om te besoek. Pragtige foto’s, Anna!
LikeLiked by 1 persoon
Dank je Dina. Die oude gebouwen zijn zo zalig!
LikeLiked by 1 persoon
Mooi verhaal! En wat is dat een prachtig gebouw!
LikeLike
17de eeuws. Zo staan er in regio Leuven wel meer.
LikeLike
Wat een prachtig verhaal en wat een mooie plek.
Wij vingen ook stekelbaarsjes in de beek bij ons huis. Ik was ze al bijna vergeten. Je werpt me terug in de tijd. Heerlijk. 😃
LikeLiked by 1 persoon
😀 Ik vond het wel lelijke beestjes eigenlijk.
LikeLiked by 1 persoon
Ja, dat wel. 😁
LikeLiked by 1 persoon
Zálige plek… !
Lie(f)s.
LikeLiked by 1 persoon
Wat je zegt!
LikeLiked by 1 persoon
Dat was nog eens de moeite om terug te gaan! Echt een mooie plek.
En stekelbaars, het woord alleen al lijkt me een eeuwigheid geleden dat ik dat nog heb gehoord. Om maar te zwijgen van zelf kikkervisjes te gaan vangen in de buurt.
LikeLiked by 1 persoon
Met de kleinkindjes later? 😄
LikeLiked by 1 persoon
Zelf heb ik het nooit gedaan, maar ik hoorde diezelfde verhalen bij mijn broer en vriendjes.
Je foto’s zijn heel mooi, vooral het brugje vind ik een pareltje, het heeft iets esthetisch, voor zover ik er iets van ken. 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Voor het mooiste zicht op het bruggetje had ik eigenlijk in het water moeten staan. Of een telelens hebben.
LikeLiked by 1 persoon
Dan had ik toch verwacht dat je het water zou instappen met zo’n donkergroen waterpak! 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Geen haar op mijn hoofd dat daaraan dacht. Er zaten nijlganzen hè.
LikeLiked by 1 persoon
Fraaie herinneringen in een mooie verhaal met prachtige foto’s.
Ik ben nooit zo’n visser geweest, maar op de lager school ‘moest’ ik wel eens mee met vriendjes. Wanneer zij de mooiste voorntjes uit de sloot hengelden, kreeg ik er steevast één of meerdere keren een stekelbaarsje aan. En gegarandeerd dat ik mijn handen weer open haalde aan die gemene stekels. Stekelbaarsjes … pfffff …. 😉
LikeLiked by 1 persoon
Ja, ze waren heel gemeen, die beestjes. 😣
LikeLiked by 1 persoon
Mooi nostalgisch stukje. Ja. ook wij gingen elk voorjaar met de klas (enkel jongens) naar een of andere beek in de buurt van de school.
LikeLiked by 1 persoon
😃 Dan was onze meester toch moderner dan we dachten. 😉
LikeLike
Mooi beschreven herinnering Anna.
LikeLiked by 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Een mooie en voor u een nostalgische plek. Heel mooie foto’s zijn dit. Je kan de stilte bijna horen.
LikeLiked by 1 persoon
😃 Dank je.
LikeLike
Zo’n mooie plek!
LikeLiked by 1 persoon
Echt de moeite.
LikeLike