donkere wolken drommen dreigend samen boven zee. grauwe golven volgen gedwee Wat een ‘latte karamel‘ op maandag al niet vermag! 😉 Morgen wordt een speciale dag. Dan rijden we naar De Haan aan zee. De echtgenoot strijkt er enkele dagen neer met het werk en … Lees verder karamellenverzen in het oog van de storm
met het schuim op de lippen, een golfpartijtje aan het noordzeestrand ~~~ Uit het arsenaal zee- en strandfoto’s in mijn wolkopslag. 😉
aan zee breekt het licht anders dan aan land maar o zo rimpelend mooi Wij waren zelf helaas niet aan zee met Oudjaar. Dan maar surfen op deinende gedachten. Grasduinend tussen foto’s. Me lavend aan het licht van een kakelvers jaar en bubbelzoete herinneringen. Gelukkig … Lees verder dat licht
Niet iedereen gaat recht door zee. Restfoto (Cadzand, mei 2018) met onderschrift in het kader van de zeswoordverhaal-uitdaging op Doldriest.
zonder last van stramme spieren of schurende scharnieren rekt ze zich tot aan het strand, doet wat koprolletjes en plooit nadien weer helemaal terug. meerdere keren per dag, jaar in, jaar uit, en ontelbare eeuwelingen lang. corpulent maar met nauwelijks iets om het lijf … Lees verder lenige landschappen 1 ~ de zee
er zijn nu éénmaal dingen die zich lastig laten insnoeren ~ je kunt dan wel dijken leggen en gordels van steen of zomen tegen het rafelen ~ dingen komen en gaan ~ in golven ~ sijpelen weer door of ritsen zich een weg waar je … Lees verder woorden bij wat foto’s
Ik ben er al een tijdje uit. Zowel uit het schoolleven als uit de vragen in mijn hoofd. Ik heb het verdere verloop min of meer op een rijtje. Bijna vier jaar na de burn-out/bore-out. Eigenlijk zit ik er al middenin. In dat leven zonder … Lees verder het is goed zo
als een glasgordijn hangt het licht over het strand ik trek het niet op restfoto: strand van Breskens in Zeeland, 11 mei 2018.
zwevend tussen wit gewolkt en gasblauw ~ luchtkastelen in een draagmand ~ beneden wuift nietsvermoedend het fluitenkruid restfoto: Breskens, Hemelvaartweekend 2018.
aan zee is het strand net zo afgeborsteld* als de lucht erboven een heel klein scheepje op een volle zee en wij daarin met z’n twee schelpjes rapen, waar is de tijd? een kind vergeet in geen eeuwigheid *afgeborsteld: is ook Vlaams voor ‘netjes … Lees verder in gedachten
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.