Donderdag 3 september 2015, 10.45u.

Het huis is stil en mensen-loos en ik heb enkele uren voor mij alleen. Het is even wennen na de drukte van de vakantie en de begin-september-hectiek van de voorbije 31 jaar. Geen nieuwe start dit schooljaar. Een flinke burn-out/bore-out strooide roet in het eten.

Ik knijp er een jaar tussenuit, in mijn eigen huis weliswaar. Een jaar om te herstellen van wat was, te genieten van wat is, na te denken over wat nog kan. Een jaar om, naast de zorg voor mijn gezin, dingen te doen die ik ook graag doe: wandelen, lezen, koken, … en natuurlijk schrijven.

Vandaar deze blog. Ik schrijf stukjes over dingen die me bezighouden. Soms is dat actualiteit, soms een boek, soms een scène uit het dagelijkse leven. Een mix van ernst en ironie met een vleugje zelfrelativering. Hoop ik.

Het is een probeersel, een stukje therapie misschien, een hersenoefening ook, om niet te verzanden in louter huishoudelijke taken. De foto’s zijn, tenzij anders aangegeven, van zoon twee en van mezelf.

Misschien vind je het leuk. Welkom !