Frank is blij en ik ben blij voor Frank. De echtgenoot iets minder, want hij heeft openlijk een boon voor Sabine. Toegegeven, Frank is wat afstandelijker. Sabine daarentegen geeft je het exclusieve gevoel dat jij haar beste kijker bent. Frank doet dat minder. Vrouwelijke verleidingstruc versus mannelijke ‘cool’? Enfin, dat is vandaag volkomen naast de kwestie.

Want Frank is gewoon blij en je zou voor minder. Zijn poëtische ‘ochtendgrijs’ (in de betekenis van ‘nevel, mist en lokaal laaghangende bewolking’ lees ik in de krant) heeft de nieuwe en misschien laatste papieren editie van de Dikke Van Dale gehaald en naar het schijnt staat zijn naam er zelfs bij. Vereeuwigd op papier dat binnen afzienbare tijd vergaat. Alle amateurdichters die gelijkaardige weerwoorden uit hun pen schudden, zijn eraan voor de moeite. Frank gaat met de eer, de prijs én mijn bloemen lopen. Proficiat, Frank.

Met dit gevoel van plaatsvervangende blijdschap vanmorgen kan mijn maandag niet meer stuk. Ik bulk van de energie, maar dat weet mijn aan de Opaalkust verzwikte voet nog niet.

En zie … De soep staat al te pruttelen op het fornuis – kippenbouillon vandaag want zoon drie ligt ziek in bed met een joekel van een keelontsteking -, ik moet naar de winkel want zoals gewoonlijk en ondanks mijn lijstjes ontbreken er nog wel enkele dingen in de voorraadkast, de wasmand puilt uit van de voetbalkleren van zoon twee, zoon vier en vijf moeten straks van school gehaald worden en vanavond gaan we nog eens skypen met zoon één, die momenteel in een ander land woont en werkt. Tussendoor wat opruimen, bedden verversen, een pakje van bol.com opwachten voor zoon twee, misschien wat lezen in Het meisje in de trein, een paar hapjes eten en wat drinken, ook tussendoor. Zo’n dag thuis stelt echt niet zoveel voor. Veel minder alleszins dan het gehonoreerde ‘ochtendgrijs’, dat – nu je het zegt – vandaag al vroeg opgeruimd was door het herfstige zonnegeel. Het wordt een mooie dag! Frank heeft het beloofd.