Vandaag was zo’n dag. Je zoekt achteraf een geschikte omschrijving, maar de woorden komen niet. Ondanks de regen lagen ze droog achter op mijn tong. Omwille van die regen hielden ze zich schuil onder mijn schedeldak. Ik wachtte en wachtte, maar ze kwamen niet … tot ik op de radio Emma Bale hoorde. Toen wist ik het zeker. Vandaag was zo’n ‘fortune cookie on a rainy day’.

Het regende dus, van hier tot in Houffalize, en dat deed het bij u – als u in Belgenland woont – heel waarschijnlijk ook. En toch hadden de echtgenoot en ik uitgere(k/g)end vandaag aangekruist voor wat quality-time.

Het begon met muziek op de radio en een comfortabele rit naar het zuiden van het land. We susten onze knorrende magen met uitzicht op de Ourthe, live pianomuziek op de achtergrond.

Toen het even later ophield met regenen, trokken we het veld in, op zoek naar weidse landschappen en een stilte die je in onze contreien niet meer hoort.

Wat cadeautjes voor de zonen, twee lekkere pannenkoeken en een lait russe later, reden we heppie en rielakst naar huis terug.

En een brokje geluk komt nooit alleen. Onderweg kregen we nog eens een sms van zoon twee. De voorbije dagen stak de hoogte van de Himalaya stokken in de wielen van ons berichtenverkeer. Maar de zoon stelt het nog altijd goed en nu weet hij ook hoe knap zijn examenresultaten zijn. Even later snapchatte zoon drie trots een nieuw ontwerp. Een mooi en stijlvol logo voor zijn onderneming in spe.

Een brokje geluk dus, goed nieuws en mooie dingen.

Fortune cookies on a rainy day.

*uit Fortune Cookie van Emma Bale featuring Milow