… rond hoogsensitiviteit, hokjesdenken en stickertjes op een kinderhoofd
… ook geschikt voor grote mensen en volwassenen 😉
Zie ook : Carola de Koning Helende gedichten voor kinderen
En ja … ergens sluit dit perfect aan bij de vorige blogpost.
Categorieën:dichtsels, huis-tuin-keuken, leesvoer, losse gedachten
Dat is echt mooi. Blij voor de schrijfster dat ze dit nu al inziet. En inderdaad, kinderen zien dwars door de façades van volwassenen. Weet nog heel goed hoe verbaasd ik was toen iemand die ruzie aan het maken was switchte naar een vrolijk hey-kom-binnen-wat-drink-je toen de deurbel ging.
LikeLiked by 1 persoon
🙂
LikeLike
Wat trager met lezen? Dyslexie. Wat moeilijkheden met rekenen? Dyscalculie. Wat moeite met contacten te leggen? Autisme. Zo voelt het toch aan. Kinderen krijgen te snel een sticker waar ze niet meer vanaf raken. Er hoeft toch niet altijd een verklaring te zijn voor een struikelblok? We zijn toch allemaal imperfect? 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Dat is zo. Maar vaak heb je een label nodig opdat er rekening wordt gehouden met je eigenheid.
LikeLiked by 2 people
Da’s helemaal waar. Maar ik had een vriendin die ‘dyslexie’ had en dikke boeken op 2 dagen uitlas, toch had ze meer tijd nodig voor het examen. Dat is wel te snel beoordeel, vind ik. Geeft echt een verkeerd beeld aan mensen die wel écht extra tijd nodig hebben. 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Zo prachtig. Je weet hoe ik er over denk.
Soms denk ik dat ‘we’ tegenwoordig zo weinig verantwoordelijkheid zelf aan kunnen of durven, dat we gewone lastige eigenschappen van onszelf of onze kinderen alleen kunnen en durven te accepteren met een stickertje. ‘Het is niet mijn schuld, hij heeft adhd-pddnos-ass’. En dan zie ik een behoorlijk normaal kind. Beetje druk. Beetje dromerig… oid. Ik hoorde pas van een klas met een sticker voor 11 van de 28 kinderen. Gewone, reguliere school. Sorry, maar dat gaat er bij mij echt niet in. Vaak zit er onder de ene kant van onvermogen een tegenhanger met een joekel van talent. Wat er niet meer uit komt vanwege het stigma. Ik vind dat heel erg. Ik ken ook een jongetje van 30. Die wil al jaren van zijn sticker af. Mag niet. Normaal werken ook niet. Normaal leven ook niet. Hij is er intens verdrietig van. Maar hij komt er nooit meer af want ooit kreeg hij die sticker…
LikeLiked by 1 persoon
Daarom dus dat gedicht. ☺
LikeLiked by 1 persoon
❤
LikeLiked by 1 persoon
Eentje om over na te denken, een “sticker” krijgen kan verdragende gevolgen hebben! Jongste weet nog dat een leerkracht uit het lager onderwijs dat probeerde bij hem…moet indruk nagelaten hebben, al goed dat wij er tegenin gegaan zijn!
Mooi hoor! 😀
LikeLiked by 1 persoon
☺
LikeLike
Een gedicht naar mijn hart!
LikeLiked by 1 persoon
😊
LikeLike
Weg met stickertjes vooraleer ze aan de ziel gaan kleven. Aan ons om spiegelmaatschappij te breken vooraleer ze barsten in kinderen slaat: Spiegelmaatschappij – http://wp.me/p73GIy-32
LikeLiked by 2 people
Dank voor je reactie.
LikeLike
Prachtig gedicht. Zo waar. Zo herkenbaar ook…
LikeLiked by 1 persoon
Onderwijspraktijk
LikeLiked by 1 persoon
Oh je hebt ze ontdekt !
heerlijke mevrouw is dat !
prachtige blog!
als je wil laat het haar weten dat je over haar blogt, ze gaat daar heel heel blij mee zijn!
LikeLiked by 1 persoon
Ik zag het op Facebook en vond het mooi. 😊
LikeLiked by 1 persoon
nog een leuke http://www.metafoorschrijver.nl/
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel
LikeLike
Prachtig geschreven en heel herkenbaar. Zou nu willen dat ik dit eerder had gelezen. Niet alleen voor het begrijpen van mezelf, maar ook voor het begrijpen van anderen.
LikeLiked by 1 persoon
Welkom hier! Voor mij viel alles op z’n plaats toen ik een ernstige burn-out doormaakte en stresstherapie volgde. Op mijn 52ste. Terwijl ik jaren en jaren, als kind en tiener en volwassene, moest horen dat ik een lastig en onmogelijk mens was. Nooit hebben mijn ouders zichzelf in vraag gesteld. Nooit echt geluisterd naar wat ik voelde en dacht. Gelukkig is er nu veel meer aandacht en begrip voor die dingen.
LikeLiked by 1 persoon
Bedankt. Ja, het stukje over je ouders is ook zeer herkenbaar. Het niet ‘echt’ luisteren. Pas wanneer we mensen vinden die dat wel doen, voelen we ons gehoord en gezien. Soms heb ik het gevoel dat wanneer je naar jezelf begint te luisteren en jezelf begint te zien, anderen dat vanzelf ook gaan doen.
LikeLiked by 1 persoon
☺
LikeLiked by 1 persoon
Hoe gaat het nu betreffende burn-out e.d.?
LikeLiked by 1 persoon
Veel beter. Dankjewel. Ik ben ondertussen al bijna 3 jaar thuis waarvan de eerste 8 maanden met ziekteverlof en nu met volledige loopbaanonderbreking.
LikeLiked by 1 persoon
En kan je jezelf weer enigszins terugvinden en stapje voor stapje vooruit?
LikeLiked by 1 persoon
Zoiets ja. 😊
LikeLiked by 1 persoon