een fijn kindergedicht

Auteur annaberg

… rond hoogsensitiviteit, hokjesdenken en stickertjes op een kinderhoofd

… ook geschikt voor grote mensen en volwassenen 😉

gedicht-hokjes

Zie ook : Carola de Koning Helende gedichten voor kinderen

En ja … ergens sluit dit perfect aan bij de vorige blogpost.

28 gedachtes over “een fijn kindergedicht”

  1. Dat is echt mooi. Blij voor de schrijfster dat ze dit nu al inziet. En inderdaad, kinderen zien dwars door de façades van volwassenen. Weet nog heel goed hoe verbaasd ik was toen iemand die ruzie aan het maken was switchte naar een vrolijk hey-kom-binnen-wat-drink-je toen de deurbel ging.

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

  2. Wat trager met lezen? Dyslexie. Wat moeilijkheden met rekenen? Dyscalculie. Wat moeite met contacten te leggen? Autisme. Zo voelt het toch aan. Kinderen krijgen te snel een sticker waar ze niet meer vanaf raken. Er hoeft toch niet altijd een verklaring te zijn voor een struikelblok? We zijn toch allemaal imperfect? 🙂

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Da’s helemaal waar. Maar ik had een vriendin die ‘dyslexie’ had en dikke boeken op 2 dagen uitlas, toch had ze meer tijd nodig voor het examen. Dat is wel te snel beoordeel, vind ik. Geeft echt een verkeerd beeld aan mensen die wel écht extra tijd nodig hebben. 🙂

        Liked by 1 persoon

  3. Zo prachtig. Je weet hoe ik er over denk.
    Soms denk ik dat ‘we’ tegenwoordig zo weinig verantwoordelijkheid zelf aan kunnen of durven, dat we gewone lastige eigenschappen van onszelf of onze kinderen alleen kunnen en durven te accepteren met een stickertje. ‘Het is niet mijn schuld, hij heeft adhd-pddnos-ass’. En dan zie ik een behoorlijk normaal kind. Beetje druk. Beetje dromerig… oid. Ik hoorde pas van een klas met een sticker voor 11 van de 28 kinderen. Gewone, reguliere school. Sorry, maar dat gaat er bij mij echt niet in. Vaak zit er onder de ene kant van onvermogen een tegenhanger met een joekel van talent. Wat er niet meer uit komt vanwege het stigma. Ik vind dat heel erg. Ik ken ook een jongetje van 30. Die wil al jaren van zijn sticker af. Mag niet. Normaal werken ook niet. Normaal leven ook niet. Hij is er intens verdrietig van. Maar hij komt er nooit meer af want ooit kreeg hij die sticker…

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Eentje om over na te denken, een “sticker” krijgen kan verdragende gevolgen hebben! Jongste weet nog dat een leerkracht uit het lager onderwijs dat probeerde bij hem…moet indruk nagelaten hebben, al goed dat wij er tegenin gegaan zijn!
    Mooi hoor! 😀

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Welkom hier! Voor mij viel alles op z’n plaats toen ik een ernstige burn-out doormaakte en stresstherapie volgde. Op mijn 52ste. Terwijl ik jaren en jaren, als kind en tiener en volwassene, moest horen dat ik een lastig en onmogelijk mens was. Nooit hebben mijn ouders zichzelf in vraag gesteld. Nooit echt geluisterd naar wat ik voelde en dacht. Gelukkig is er nu veel meer aandacht en begrip voor die dingen.

      Liked by 1 persoon

      Beantwoorden

      1. Bedankt. Ja, het stukje over je ouders is ook zeer herkenbaar. Het niet ‘echt’ luisteren. Pas wanneer we mensen vinden die dat wel doen, voelen we ons gehoord en gezien. Soms heb ik het gevoel dat wanneer je naar jezelf begint te luisteren en jezelf begint te zien, anderen dat vanzelf ook gaan doen.

        Liked by 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit / Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit / Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit / Bijwerken )

Google+ photo

Je reageert onder je Google+ account. ( Log uit / Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s