alleen

Auteur annaberg

zelfs bij ons wuiven

dichters dode baby’s uit

bij gebrek aan volk.

 

Zelfs ouders niet aanwezig op begrafenis baby kopte de krant vanochtend. Mijn koffie met havermelk smaakte plots minder zoet, het bericht zuur en bijna niet te be-happen. Het sneed door merg en been. Want het zijn dus niet alleen dakloze paria’s of wanhopig verslaafden, die onomringd sterven en eenzaam begraven worden. En het gebeurt niet alleen in de krochten van de grootstad, maar ook in een net provinciestadje, op amper tien kilometer van hier.

Een baby van nauwelijks een week oud, naar het schijnt. Niet levensvatbaar. Met ouders uit een ver Europees land die geen geld hadden voor een uitvaart. Ze namen afscheid van hun kindje en verdwenen. De sociale dienst van het ziekenhuis deed de rest. En de begrafenisondernemer deed een beroep op De eenzame uitvaart, “een literair en sociaal project waarbij dichters eenzaam gestorvenen naar hun laatste rustplaats begeleiden.” Zodat er toch een afscheidsritueel kwam met een laatste woord.

De metaforische eerste zin van de afscheidstekst verbloemt niet(s). Eén bladzij omgeslagen en je boek is uit. Ze is ongemeen hard. Net als het verhaal rond de dode baby. Ongemeen, onmenselijk hard.

 

 

 

45 gedachtes over “alleen”

Geef een reactie

Gelieve met een van deze methodes in te loggen om je reactie te plaatsen:

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Google+ photo

Je reageert onder je Google+ account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

w
Annuleren

Verbinden met %s