Omdat ik Sarah al een tijdje volgde, wist ik dat ze ook een burn-out heeft gehad en best diep heeft gezeten. Ik wist ook dat het feit dat ze geen geschikt boekje vond om de problematiek aan haar jonge kindjes uit te leggen, bij haar het plan liet rijpen om er dan maar zelf één te schrijven. Wat ze, toen het beter ging, uiteindelijk ook deed. Dat alleen al verdient respect en een spreekwoordelijk bloemetje.

Ik vond het van bij de start een uiterst sympathiek project en tekende dan ook prompt in op Sarahs eersteling die de titel Harry’s Wereld meekreeg. Twee weken na betaling vond ik het boek netjes verpakt in de brievenbus. Een pastelkleurig prentenboek met een roze strik errond.

‘Rozig’ is hier zeker van toepassing. Niet alleen in de dromerige, bijna naïeve tekeningen – ook van Sarahs hand -, maar ook in het eerder meisjesachtig voorkomen van Harry, in de moraliserende lesjes die – te expliciet voor mijn smaak – in het boek verwerkt zitten en in de alles-komt-goed afloop. Harry’s Wereld is in de eerste plaats een positief, lief en zacht boek dat kinderen wil geruststellen.

Het boek begint ‘in medias res’ als Marie – het oudste kind van het gezin – verdrietig uit het raam staat te kijken. Bezorgd om haar ‘opgebrande’ mama die altijd moe is, veel slaapt en niet(s) meer kan. Als ze uit onvrede met haar situatie een tak over het muurtje in de tuin schopt, maakt ze kennis met Harry en zijn laddertje. Samen met haar broertjes Emile en Tuur neemt hij haar mee op avontuur in zijn wereld. Een zuivere, sprookjesachtige wereld waar het heerlijk rustig toeven is. Een veilige, mensenloze wereld ook, vol bomen en bloemen. Met een huisje zonder dak om naar de sterren te kunnen kijken, een prachtige rivier (de stroom des levens) en een bos waar je naar hartenlust vuurtje kunt stoken.

Het is Harry die de kindjes (levens)lesjes leert. Hen inprent dat niets hun schuld is. Dat er altijd lichtpuntjes zijn. Dat je nooit in een stroom mag terechtkomen die niet bij je past. Dat je ook moet leren niksen. En vuur maken op jouw manier. Dat je het vuurtje binnenin je moet proberen brandend te houden. Dat je goed voor jezelf zorgt als je thee drinkt en fruit en noten eet. Dat je best af en toe verdrietig mag zijn, maar dat je vooral moet doen wat je blij maakt. …

Dankzij Harry begrijpen de kindjes wat hun mama doormaakte. En niet toevallig droomt hun mama over het gekke laddermannetje achter de muur van de tuin, wat het wederzijds begrip vergroot. Na verloop van maanden wordt mama weer beter en haar ogen gaan weer fonkelen als vroeger.

Met dit boekje vertelt Sarah vooral haar persoonlijke verhaal, niet hét burn-outverhaal. En daar knelt een klein schoentje. Want als je eerlijk en open wil zijn tegenover de kinderen, dan is dit verhaal alleen intellectueel correct voor wie op net dezelfde manier burn-out geraakte en er dezelfde inzichten/levenslessen uit distilleerde. Ik bijvoorbeeld had het bij mijn kinderen niet kunnen gebruiken want mijn verhaal was anders. Af en toe stoorde ik me aan het schooljufachtige, dat een domper kan zijn op de fantasie van het lezende of luisterende kind. Bovendien dient Harry’s Wereld zich qua formaat en uitzicht aan als een kwaliteitsvol prentenboek. Idealiter vertellen de prenten op zich dan het verhaal en worden woorden spaarzaam gebruikt om het beeld aan te vullen of te versterken. In Sarahs boek lijkt het omgekeerde het geval. Er staat veel tekst. Heel veel. Dat was niet nodig, denk ik. Wat meer en kritischer schaven had de tekst krachtiger kunnen maken en de laatste spel- en taalfouten er kunnen uit halen. Bovendien vond ik het een beetje verontrustend dat de papa doorheen het verhaal vooral afwezig blijft en alleen op het einde zijn gezin – letterlijk – omarmt en dat ook de oma die de kindjes opving, niet met hen heeft gepraat over wat er met mama aan de hand was.

Anderzijds zit er toch een geruststellende boodschap in. Dat alles wel weer goed komt als je iets of iemand voldoende tijd en liefde geeft. Dat er iets moois kan groeien als je je hart volgt. Zoals Sarah het met dit boek heeft voorgedaan. En natuurlijk kun je dit boek gebruiken als een voorlees- en kijkboek zonder meer. Los van de burn-out problematiek. In die zin kan het echt wel een leuke aanwinst zijn in de boekenkast van een kleuterklas of van beginnende lezertjes.

P.S. Ik stuurde Sarah een privéberichtje met de link naar dit logje. Zo kon ze zelf beslissen of ze ook minder positieve recensies op haar Facebookpagina toeliet. Ik wachtte nieuwsgierig af. Ze deed het niet, maar verdedigde zich op haar facebookpagina wel tegen mijn kritiek, zonder mijn naam te noemen, zonder naar dit logje te verwijzen en dat vond ik wel wat flauw als openheid hoog in je vaandel staat.

Sarah Van Wolputte, Harry’s Wereld, 2018. Uitgegeven bij Het Punt in Baasrode.

Het boek is helemaal niet goedkoop. Ik betaalde 23,95 euro, verzendkosten inbegrepen.