de tussentijd

Auteur anna b.

two roads diverged in a wood

and I – I took the one

less traveled by

(Robert Frost in The Road not Taken)

Zowat anderhalve week geleden, in een meer gewonnen dan verloren uur, parkeerde ik mijn fiets aan de voet van een bos vlakbij. Het was daar, na een flauwe bocht naar links, dat de tweesprong op de foto voor me opdook. Ik besloot het onbekende linkerpad te nemen. The one less traveled by, te oordelen naar het dichte, gevlamde bladerdek op de bossige grond. De beroemde verzen van de Amerikaanse dichter Robert Frost dwarrelden door mijn hoofd. (Een gedicht dat hij schreef als plagerij aan het adres van zijn vriend Edward Thomas die tijdens hun wandelingen graag zeurde over de paden die ze niet hadden gekozen en wat ze daardoor misschien wel hadden gemist. Vandaag meestal bloedserieus gequoot als het over (levens)keuzes gaat. )

Het pad liep dood en ik keerde spijtloos op mijn stappen terug.

Vandaag dook het beeld van die tweesprong weer op. Dat kwam door de herinnering aan een opmerking over mijn keuze om thuis te blijven én door de tussentijd. De tijd

waarin je niet in- en niet uitademt
tussen het éne en het andere woord

wanneer wijzers samenkomen
vóór het geweld van tijd toeslaat

alles staat stil
niets beweegt

het moment vóór het ontwaken
waarop je bent maar niet
degene die je was

dichtte Saskia van Leendert.

In mijn gezwollen agenda was vandaag een dag vol leegte. Er stond alleen een hoognodig bezoek aan de kinesist ingeschreven. Ik reed er langs een omweg naartoe – wegenwerken teisteren al maanden onze gemeente waardoor een enkele rit van een minuut of vijf nu een kleine twintig minuten duurt – en hoorde Art Garfunkel nog eens Bridge over Troubled Water zingen. I will lay me down. Na een half uur op de tafel was de knoop in mijn heup weer ontward en keerde ik naar huis terug.

Zoon twee – in opruim- en leeghaalmodus door een nakende verhuis – kwam langs voor een snelle hap en de aanhangwagen. De echtgenoot besloot vanmiddag van thuis uit te werken. In de stilte van schoonmaakgeuren legde ik me op de sofa neer.

Een verkwikkend tijdje later trokken we naar buiten. Het droge grijs werd opgelicht door de warme kleuren van de beuk en de reiger vloog klapwiekend op. Halverwege dronken we een koffietje met een gedeelde pannenkoek. Met een frisse neus en een tevreden toeterende stappenteller tokkelde ik nog een logje op de laptop. Een snel recept van HelloFresh later nestelde ik me voor de haard met een boekje terwijl de echtgenoot naar zijn geliefde Thuis keek.

Sommigen zullen dat niksen noemen. Anderen niet. The road less traveled by. Of niet. In de tussentijd.

rust

roest zegt

men maar vandaag

vind ik dat ijzer-ingwekkend

zalig

29 gedachtes over “de tussentijd”

  10. Ik kan de foto niet zien, maar mij wel voorstellen 🙂 Mag ik “alles-en” voorstellen als omschrijving i.p.v. “niks-en”? Want dit klinkt als een dagje waarin er tijd was voor (van)alles dat oh zo waardevol is om tijd aan te besteden!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.