en ook

al fonkelen er geen vlokken,

dwarrelen er geen sterren tussen kale kruinen

en laat de maretak niet blozen

 

toch kussen we

de prille kerstnacht in

en klaren lichtjes

het decemberdonker

 

zo kan een mens 

er zich weer van vergewissen

dat de zin van al wat is

in wezen

goed en schoon is