Winter aan zee

Ook toen ik vijftig werd, wilde ik geen feestje. Ook geen rist cadeautjes. Ik wilde alleen een winterweekje aan zee. Van jaar wisselen met uitzicht op de baren. Zo last minute een betaalbaar appartementje voor vier met uibreidmogelijkheid naar zeven (de drie oudsten zouden met Nieuwjaar twee dagen langskomen) vinden, bleek geen sinecure maar het lukte. Meer bepaald in het rustige stuk van Middelkerke. De Engelse naam van ‘onze Residentie’ ben ik jammer genoeg vergeten.

Wat ik niet vergeten ben, is dat het tochtte op de kinderkamer en dat de echtgenoot het boosdoenende ventilatierooster afplakte met zilverpapier.

Wat ik niet vergeten ben, zijn de vele koffietjes met pannenkoeken.

Wat ik niet vergeten ben, zijn de zelfbereide maaltijden met verse vis.

Wat ik niet vergeten ben, was het samen kijken naar (en meebrullen met) een live-concert van Adèle op BBC tv met Oudjaar*.

Wat ik niet vergeten ben, zijn de ontspannende wandelingen die mijn toen al door stress aangetaste lijf en hoofd wat gezonde zeelucht inbliezen zodat ik er op school nog wat langer tegenaan kon.

Wat ik niet vergeet, is met wie ik daar was en hoe graag.

Wat ik niet vergeet, zijn de wind en het zicht op zee. Een beetje scheefgewaaid en ondersteboven was ik ervan. 🙂

---

*Oudjaar 2012-2013

Voor wie nu denkt “hé, ik kan weer niet reageren”, weet dat dat klopt. Bij de #Throwback Thursdays schakel ik de reacties uit, maar liken mag uiteraard wel! 😉