Terwijl een handvol malse regen het eerste stof van de nieuwe zonnepanelen spoelt, fluiten de vogels in het bosje voor ons huis onverstoord verder. Alsof er niets veranderd is. Alles bij het oude. Ze noemen bij hun toon lukt me niet. Eén vogel klinkt als de deur van onze koelkast als die niet goed is dichtgeduwd. Een hoog en monotoon geluid waarop een timer lijkt te staan. De deuren staan open om de vloeren te laten opdrogen. Een voordeel van leven in lockdown is dat poetsen nu op gelijk welke dag kan. Ik moet niet wachten op de hulp en met zoon vier in de zorginstelling moeten de deuren niet altijd op slot en blijft het huis langer proper.
Op de slaapkamer sla ik de binnenluikjes open die de echtgenoot de voorbije dagen met veel liefde in mekaar timmerde. De derde poging om de ramen te verduisteren voor de nacht. Eerst hingen er stoffen optrekgordijntjes van Ikea. Niks mis mee, behalve dat zoon vier dol was op de touwtjes en vooral op de knopjes die aan die touwtjes bungelden. Binnen de kortste keren bleef er een scheefgetrokken gordijn over en een driehoek licht. Daarna hingen we houten lamellen. Ook van Ikea. Die zouden wel tegen een stoot kunnen, dachten we. Zoon vier zag er opnieuw fijn speelgoed in. De lamellen bleken niet bestand tegen zijn kracht en enthousiasme en braken af. Driehoeken licht werden grillige rechthoekjes links en rechts. Derde keer goede keer dus. We kozen voor stoer ambachtelijk. Ruwe, eikenhouten luikjes met zwartgelakte, ijzeren scharnieren.
Buiten is het grijs. Een kleur die we niet meer gewoon zijn. Binnen gaan de lichten aan bij het lezen van de kranten. Kwestie van mekaar en de letters toch te kunnen zien. In de krant ook nu weer veel corona. Beschouwingen over voor, tijdens en na de crisis. Heimwee naar de tijd ervoor. Zorgen om geestelijke gezondheid tijdens en na afloop. Dromen over een beter leven erna. Na de virologen en de politici krijgen nu ook welzijnseconomen en psychiaters een forum. Ze hebben het over angst en verlies. Over solidariteit en egoïsme. Creativiteit en nieuwigheden. Balkonnades en reserveertuinen bijvoorbeeld. Coronapuzzels en corona-apps. Zorgen om armoede en partnergeweld. Overlijdensberichten zijn er ook en meer nog dan anders. Ik herken de naam van een vroegere buurman. Net geen 88 is hij geworden en overleden in een woonzorgcentrum. Twee zonen van mijn leeftijd overleefd.
Op sociale media regent het berichten allerhande. Aankondigingen van zwangerschappen en foto’s van bollende buikjes. Ook in de (uitgebreide) familie gaat het leven gelukkig door. Ondanks en mét corona. Herinneringen aan vakanties buiten het eigen kot. Hartverwarmende oproepen en initiatieven. Quotes die tot nadenken stemmen. Zegeningen worden geteld. Grappige cartoons gedeeld. Sommigen wentelen zich in hun selfies. Met cocktails op hun terras, in afgeborstelde outfits voor de spiegel, mét nieuwe gelnagels.
Ik moet denken aan een uitspraak van een 92-jarige vrouw enkele dagen geleden:
“Ineens had ik de kwintessens van het leven door: precies de onvolmaaktheid ervan houdt je op de been. “
En aan het gedicht ‘De Plek’ van Herman de Coninck dat Bernard Dewulf vandaag met andere ogen leest:
Je moet niet alleen, om de plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten.Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Wat een prachtige losse gedachte voor vandaag. Volop genoten. En Eerlijk? Ik vind die eigengetimmerte luiken het allermooist! ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. De luikjes zijn echt geslaagd maar er zitten heel wat uren geduld in. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Dat begrijp ik, maar wel top! ❤
LikeGeliked door 1 persoon
getimmerde..en het gedicht is ook prachtig. Wat een wijsheid van die krasse vrouw ❤
LikeGeliked door 1 persoon
👌
LikeLike
Die luikjes vind ik heel leuk en origineel. Een ideetje om te onthouden.
De woorden van de oude mevrouw klinken geweldig! Iemand met veel levenswijsheid. Ook die ga ik onthouden. Bernard DW moet ik nog lezen, ik kreeg hier alvast een voorsmaakje.
LikeGeliked door 1 persoon
Nog veel leesplezier dan. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Na mijn bericht van vandaag snap je wel dat ik (gunnend) jaloers ben van je luiken hé. Wat een vakmanschap!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, inderdaad. Aan stickers hadden wij nog niet gedacht. 😉
LikeLike
Waarom zou je als je zo’n mooi en degelijk alternatief hebt?
LikeGeliked door 1 persoon
😃
LikeLike
Weer een prachtig logje.
Complimenten aan de echtgenoot voor het maken van de prachtige binnenluikjes.
Lieve groet x
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Het moest af voor de paasvakantie voorbij was. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Proficiat aan de echtgenoot. Heel mooie losse gedachten, die ik graag en geinteresseerd lees. Een woord bleef hangen, egoïsme. Is na de verdraagzaamheid van de afgelopen weken, weer heel fel naar de top aan het rijzen. Weg verdraagzaamheid…
LikeGeliked door 1 persoon
😃Jammer dat niet al het positieve blijft hangen.
LikeGeliked door 1 persoon
🥰
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi, die binnenluiken. Hopelijk heeft je echtgenoot behalve voor degelijk hout ook voor gedegen scharnieren gezorgd.
Je bent de tweede waar ik vanavond zo’n keur aan coronasprokkels aantref.
Fijn weekend verder.
LikeGeliked door 1 persoon
Een keur aan coronasprokkels. Dat is pas mooi gezegd! 🌞
LikeGeliked door 1 persoon
Tige tank! 🙏
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooi bericht op de zondag!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is het voordeel hier hè. Je kunt de logjes lezen als het jou het best uitkomt. Fijne zondag nog.
LikeLike
De losse gedachten, ze staan op blog ook, tegelijk laat ik ze gaan in mijn haakwerkjes waar ik mee bezig be. De luikjes zijn mooi geworden dus, en geduld lees ik, dat is waar ik ook aan werk nu, besefte ik gisteren. Dankzij mijn haakwerkjes, erg fijne naald, dunne draad, splijt zo nu en dan, veel en vaak terug, opnieuw… normaal gezien, had ik het allang aan de kant gegooid. Mijn losse gedachte van gisteren en nu bij jou… ik werk aan geduld… en ga rustig aan verder totdat… ja wanneer… eigenlijk…
x
LikeGeliked door 1 persoon
Tot wanneer … moeilijke vraag. Haken vind ik ook fijn maar ik kan alleen simpele dïngen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kon ik ook, en ook ik, kan niet alles… ik hou het bij omslagdoeken, met youtube nog erbij en nu bezig met een mandala, ook via youtube, de Annabel 😉 heet het. Toer voor toer, rustig uitgelegd en je kunt mee haken.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtige poëzie maakte die man toch
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hè. Tijdloos.
LikeLike
Echt heel goed dat je manlief mooie luikjes maken. Wij zijn ook al tijdje bezig met onze balkon. Bij jou luikje word vast heel mooi om te zien. Leuke logje geschreven. Foto ernaast mooi in gedachten in de bossen te lopen. Groetjes J&F. Samensterk zijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Prachtig de zin; “Ineens had ik de kwintessens van het leven door: precies de onvolmaaktheid ervan houdt je op de been’ Net als al jouw zinnen voorafgaand…Fijn je te lezen!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. 😀
LikeLike
Wat een mooie luiken! Ik dacht er gisteren ook nog aan, dat de mails die ik stuur voor de leerlingen of collega’s, toch ook vaak iets met corona in de titel hebben. Alsof dat alles is wat ons nu definieert… maar ergens drukt het ook hoop uit. Hoop dat we hier binnenkort mee op kunnen houden. Dat we al die taken en spulletjes in een aparte map kunnen zetten en klasseren. Dat klinkt grof, want er is natuurlijk veel wat niet zomaar te klasseren valt, maar er is dat verlangen naar het moment dat we kunnen spreken in de trant van “die keer toen…”
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel. Ik stopte zes jaar geleden (na een burn-out) met lesgeven. Deze periode van online lesgeven zou me wel gelegen hebben, denk ik, maar, inderdaad, het hoeft allemaal niet te lang te duren.
LikeLike