Zeefoto onder het krijsen van meeuwen een zee van gedachten en jij daarin gebeiteld vanaf de golvenbreker gooi ik een hengel uit maar net als ik je bijna binnenhaal laat je los ontglip je me als een hupse vlieger het … Lees verder vrije verzen op vrijdag
“woeste wintergolven spoelden het zand weg en lieten tonnen nieuwjaarsgeld stranden” *** foto via Vrt.be
Beeld u zich een golf in. Volg de golf en zie, voel, hoor hoe hij zich met wild opspattend schuim op het strand stort. Het bulderend schuim, dat is in de journalistiek wat we noemen Nieuws met hoofdletter N. Het bulderend schuim, dat zijn de … Lees verder 70 ~ de golf en het schuim
Vorige week las ik in onze krant een interview dat bleef kleven. Als nat zand aan je schoenen. Het was een gesprek met Awee Prins, professor fenomenologie en kunstfilosofie in Rotterdam, van wiens hand in september een kinderboek verscheen. De dag dat de zee weg … Lees verder over brozer denken
waar wind mitsen en maren wegwaait, en zandkorrels bronzen tot beeld (elfje van 11 augustus 2017) Un souffle de rêve van René Julien maakt deel uit van het Sculpture Link beeldenfestival en is nog tot en met 15 augustus te bewonderen op de zeedijk van Knokke-Heist. Het … Lees verder De Zji* …
zaterdag 12 augustus Het regent. Van vanochtend al. Eerst miezer en mot. Dan pijpenstelen, koeienstaarten en oude wijven tegelijk. Een Belgische zomer ten voeten uit. Die ook stilaan mijn voeten uithangt want alle plannen lopen vertraging op: de werken aan het dak bij zoon twee, … Lees verder doorgeregend dagboek
Als de lens van de Smartphone een zee van tijd nodig heeft om zich aan te passen, gebeuren er soms onverwachte dingen … plots stapten paarden in pas of passage de/het grijze kader in 🙂 😉 🙂
Ik moest en zou een spatfoto hebben. Zo’n foto waarop de golven schuimend overslaan en er van dat wit omhoog spat. Dat bleek geen sinecure met een Smartphone Mini en een Noordwester die jou van je sokke(n/l) blaast en je haren voor de lens. Kijken … Lees verder een spatfoto
op weg naar huis langs Nieuwesluis staat hij op mij te wachten mijn lichtpunt in donk’re nachten gekleed in gestreept wit-zwart vertrouwd en bikkelhard gemaakt van gietijzer, ruw metaal beveelt hij in eenvoudige, klare taal kom-blijf, aan-uit, aan-uit, oplichtend en zonder geluid opwindend het vaste, … Lees verder Breskens, aflevering 2 : de vuurtoren
solitude isn’t the absence of noise it’s the absence of distraction (quote : Adventure Journal on Pinterest) My contribution to this Weekly Photo Challenge Statue of Tomorrow’s Man, Knokke, Belgium Inspired by Marion’s photo at Figments of a Dutchess.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.