Op Q-Music viel de ochtendspits vanmorgen nogal mee. 75 km file slechts en maar 1 ongeval! Op de smalle, kronkelende wegen tussen Loonbeek en Oud-Heverlee daarentegen was het andere koek. Slecht voor mijn stressniveau dus. File, WEGENWERKEN, wachten voor het rode licht, fietsers die overal tussendoor vliegen en héél veel plaats innemen, stoppende bussen en vuilniswagens, voorbijkruipende treinen, talmende chauffeurs die zich bovendien niet aan de voorrangsregels houden, het is te veel voor één morgen en ook niet zo goed voor mijn hart. Ik laat die dingen te veel aan mijn hart komen. Mijn rustige ochtend-zelf verandert stante pede in een heuse stresskip. Terwijl dat natuurlijk geen enkele zin heeft, want ik heb tijd.

Op de terugweg naar huis, nadat ik zoon vijf aan de grote schoolpoort had afgeleverd, ben ik dan maar een zijwegeltje ingeslagen om even stil te staan bij de mooie zonsopgang in mistig Dijleland. Eerst de ontspannende ademhaling toegepast en dan op zoek naar een plek in het gras waar nog geen hond was langs geweest.

De foto bovenaan deze blogpost is dus kakelvers. Dankzij mijn Samsung S? Mini (en – ere wie ere toekomt – de echtgenoot).