De teaser stond vanmorgen in onze krant, maar ik moest op zoek naar een bevriende krant om er alles over te weten te komen. Nu ja, alles … Het artikeltje beslaat nauwelijks een zesde van een krantenbladzijde. Op één derde van de oppervlakte prijkt bovendien nog een foto van een ongemakkelijk lachende koning Filip, terwijl het eigenlijk Mathilde was die voor het idee warm liep.

Volgens de woordvoerder van het paleis had de koningin een toneelstuk gezien over burn-out en na een gesprek met regisseur en acteurs liet “dit fenomeen” haar niet meer los. Volgende week komt er dus een rondetafelgesprek over burn-out op het paleis met mensen van op het terrein. Want de koning en de koningin willen er alles over weten en het probleem aanpakken, als een moderne Robin Hood  en Maid Marian. Nobel initiatief!

Alleen jammer dat u en ik niet uitgenodigd zijn. We hadden vanuit de eerste lijn info kunnen geven en vertellen over onze ervaringen. Een ervaringsverhaal beklijft namelijk zoveel meer dan de cijfers van Securex of Volksgezondheid.

Zoals dat verhaal gisteren van een Britse moeder wiens lieve zoon veranderde in een geradicaliseerde moordmachine. Ontroerende televisie die meer door mijn merg en been sneed dan de stroom van beelden, Franse vlaggen op Facebook, debatten, artikels en interviews na de vreselijke aanslagen in Parijs samen.

In het licht van haar strijd is mijn gevecht met burn-out maar een mini-battle. Maar als je alle mini-battles bij elkaar optelt, dan krijg je een andere, grotere strijd én een grote kost voor werkgevers en sociale zekerheid. Daar moet dus wat aan gedaan worden, vindt men ten paleize.

Minister van Volksgezondheid De Block zal er daar op het paleis wel bij zijn, vermoed ik. Ik voel het aan mijn kleine teen. Ze is namelijk van plan om burn-out in de loop van volgend jaar te erkennen als een “werkgerelateerde ziekte”. Zo’n erkenning maakt het de overheid naar het schijnt gemakkelijker om burn-out echt te bestrijden. En waarom niet onmiddellijk voorkomen ook?

Helaas, helaas. U en ik zijn te vroeg getroffen. De overheid kon voor ons gewoon nog niets doen. En nu begrijpen we gelukkig ook waarom.

Maar mijn altruïstische kant is echt blij met deze koninklijke aandacht. Ze kan de burn-out(er)s in spe en bij uitbreiding de hele samenleving alleen maar ten goede komen. En als de rondetafelconferentie de awareness voor burn-out bij werkgevers verhoogt, preventieprogramma’s versterkt en misschien zelfs psychotherapie laat terugbetalen, hebben Filip en Mathilde van België hun koninklijke rol weer wat meer luister bijgezet.

P.S. De foto is genomen aan het kasteel van Grignan in de Drôme. Een bezoekje waard!