Het is vrijdagmiddag. Het bevroren ochtendblauw van vanmorgen is inmiddels verdwenen achter grijze wolken.

Die atmosferische vaststelling deed me terugdenken aan een stukje uit Brain Pickings van vorige week. Een artikel over wolken was het en ik vond het weer verrassend interessant. De schrijfster boog zich niet alleen over de vraag hoe het komt dat een wolk een gewicht kan vasthouden dat overeenkomt met 100 olifanten -je zou voor minder je lading al eens lossen – maar ook over het feit dat je op grijze, bewolkte dagen helderder denkt, beter onthoudt en creatiever bent. Staat wetenschappelijk vast, naar het schijnt. Maar daar ga ik het nu even niet over hebben.

Wel over een ander stukje uit datzelfde wolkenartikel. Dichter Mark Strand heeft namelijk lang geleden 89 Clouds geschreven, een gedicht met 89 genummerde versregels met reflecties over wolken. Omdat de voertaal hier Nederlands is, heb ik er een aantal vertaald, al vind ik ze in het Engels toch altijd beter klinken. Some go deep …

~ woorden over wolken zijn zelf wolken

~ als er sneeuw valt in een wolk, is alleen de wolk zelf daarvan op de hoogte

~ wolken zijn gedachten zonder woorden

~ wolken zijn kathedralen zonder geloof

~ wolken kunnen niet zien wat jij doet onder je paraplu

~ een dichter kijkt naar een wolk zoals een man naar een struik

~ als een papegaai in een wolk verdwaalt, verandert die in een regenboog

De laatste voor vandaag geef ik gewoon in het Engels, uit respect voor het fijne taalspel.

A cloud without you is only a clod

Heb je ‘m?

afbeelding en meer op http://www.brainpickings.org