rusten

afstand nemen van je stressoren

contact opnemen met het Stresslabo

doen wat je graag doet

en … naar buiten gaan

Dat waren zo ongeveer de tips die de dokter me aan het eind van het consult, nu ongeveer 16 maanden geleden, meegaf. Ik had hem met horten en stoten verteld over de crash en over de werkplek. Hij luisterde begrijpend, besloot dat de burn-out ernstig was en dat ik veel tijd zou nodig hebben om te herstellen.

Ik heb zijn raad gevolgd en daar ben ik blij om. Wegens een totaal gebrek aan sportieve aanleg en een absolute aversie van alle andere vormen van bewegende work-outs, werd het ‘naar buiten gaan’ gewoon wandelen.

Want wandelen werkt. Het zou een reclameslogan kunnen zijn. Alleen spijtig dat ik er niets mee verdien. Letterlijk, bedoel ik dan. Want figuurlijk is wandelen wel een bijzonder lucratieve onderneming.

Ik bezocht een rist gezondheids- en wellness-sites die de voordelen van wandelen maar wat graag op een rijtje zetten. CM, Goed Gevoel, Gezondheidsnet, Seniorennet, … Vijf, zeven, tien of twaalf redenen waarom wandelen goed is voor een mens. Delf wat in je gezond verstand en je kan de meeste ervan zelf wel achterhalen.

Maar ik wou weten waarom wandelen ook goed is voor je hoofd. Waarom het voorgeschreven wordt door dokters en therapeuten bij stress, burn-out en zelfs depressie. En wandelen is dan ook echt wandelen of stappen. Niet slenteren of schuifelen, niet drentelen of flaneren, niet kuieren of straatslijpen. Het echte wandelen.

Als je wandelt, zuig je zuurstof in je longen. Je inwendige rode besteldienst scheurt met die zuurstof naar alle uithoeken van je lichaam, ook naar je hoofd. Je hersenen krijgen een zuurstofboost en kunnen dus nieuwe celletjes aanmaken. En ook al stak je hoofd vol met grijze ballast en een hoop gezeur, de groentjes wurmen zich ertussen en duwen de rest opzij. Zo is je hoofd even wat minder vol en wat meer leeg. Wandelen maakt dus je hoofd leger. Tot leeg.

En wat leeg is, kan je natuurlijk gewoon even leeg laten. Of je kan het langzaam weer vullen met goede, leuke, mooie dingen: natuurimpressies bijvoorbeeld. Gewoon je zintuigen openzetten en wachten. Kijken. Naar de wilgenkatjes langs het wandelpad bijvoorbeeld. Ze brengen je dichter bij het zijn want alles in de natuur is wat het is. Niet ‘ wat zou moeten’ of ‘beter was geweest’ of ‘had ik maar’. Gewoon wat is, nu. Of je biedt ruimte aan een creatieve gedachte. Een wandelspinsel of zo. Of een blij gevoel. Een zachte herinnering. Een binnenpretje. Je hebt de tijd.

“Wandelen is de haast weghalen uit je hoofd en kijken wat er overblijft”, las ik ergens.

Een wandelspinsel van een ander. Als dat geen mooie gedachte is om in die lege ruimte te stoppen.