Het was koud. Veel te koud. Het vuur van Pinksteren hield zich schuil achter pakken wolken. En toch was het een warm weekend. Niks spectaculairs. Gewoon rustig voortkabbelend, zoals ik het graag heb. Met de rimpelingen van doordeweekse dagen. En even snel voorbij. Sinds ik … Lees verder Pinksterweekend
Iets meer dan veertien dagen geleden schreef ik hier een stukje over hoogsensitiviteit. Over de vraag waarom HSP’s of HSP’ers- voor velen vreemde vogels – blijkbaar sneller dan gemiddeld burn-out geraken. Het werd één van de meest gelezen posts op deze blog. Was het een zwaan-kleef-aan-effect? … Lees verder vreemde vogels
Ik hoorde het vanmorgen nog eens op de radio. Het onmogelijke woord paraskevidekatriafobie of angst voor vrijdag de dertiende. Voor vandaag dus. Een zwarte dag voor fobisch bijgelovige zielen. De psycholoog die het mocht uitleggen had het zelfs over mensen die vandaag gewoon hun bed … Lees verder vrijdag de 13de
Een zonovergoten donderdagnamiddag in mei en mijn lichaam roept halt. Gepoetst, twee wandelingen in de benen en nu met een kop koffie en een koekje op het terras. Genieten, ruiken, horen en voelen. Want de natuur bulkt van de energie. Pollen vliegen in het rond … Lees verder tuin in verwachting
Dat een carrièreswitch op latere leeftijd meestal succesvol is. Dat de mensen die de knop hebben omgedraaid daar doorgaans heel blij mee zijn. Dat ze minder stress voelen en meer werkplezier. Dat ze dus positiever zijn. Dat ze misschien wel minder gaan verdienen. Het zijn … Lees verder hocus pocus … pats
De voorbije week las ik her en der stukjes over lurkers en lurking. Elke online community, elke blogger heeft ze: lezers die zich schuil houden. Lurkers dus , of het nu gewoon free-riders of newbies zijn. Die wel komen piepen, nieuwsgierigen, applaudisseren in stilte, misschien … Lees verder het burn-out beestje ontlurkt
Een woordboeket. Vers geplukt uit de Facebookweide. Een moeder duurt langer dan je denkt. Al lang voorbij de schoot, voorbij het welterusten, voorbij je eerste lief, al dan niet verdriet, voorbij het zou-je-niet, voorbij je eerste kind en nog lang daarna blijft ze bemoederen. … Lees verder een moederdagwoordboeket
De man mag dan al van het scherm verdwenen zijn, Piet Huysentruyt blijft een lucratief label, een voorbeeld van pedagogische eenvoud. De Mas de la Combe, het buitenverblijf in de Ardèche waar hij zijn gasten uit Komen eten ontving, is nu te huur bij Reli, het bureau waar wij al … Lees verder leren à la Piet … 11 lessen
, in deze streek, is het goed toeven, al zeg ik het zelf. Puur toeval eigenlijk dat we hier neerstreken en ons nest bouwden. Want we zijn geen van beiden hier geboren. Onze ouderlijke nesten, het ene al wat warmer dan het andere, lagen elders, … Lees verder Hier …
Herinnering is als een hond die gaat liggen waar hij wil. Cees Nooteboom ~~~ De kronkelpaden van het geheugen zijn ondoorgrondelijk. De bochten waarin selectie- en sorteercriteria zich soms wringen nog meer, want waarom komt die ene herinnering op een veilige, droge zolder terecht en … Lees verder Bologna en de herinnering
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.