De vraag staart mij indringend aan. Alsof ze wacht. Ik kijk verontwaardigd terug. Wat een impertinente vraag van een business en lifestyle coach! Ik ben gewoon op zoek naar info over energielekken en wat je daaraan kan doen en dan krijg je dit! Maar ik ben wel degelijk aan het juiste adres.

Voor wie ook last heeft van energielekken is er goed nieuws. Er bestaan dezer dagen talloze hulplijnen. Coaches en therapeuten die je persoonlijke ‘energy leaks’ in kaart brengen en ze, met wat inspanningen en openhartigheid van jouw kant, proberen te verkleinen of zelfs helemaal te dichten.

Over energielekken dus. Ze kunnen eigenlijk overal, op elk moment van je leven opduiken. Als het je job is die te veel energie opslorpt, kan je jobminderen of gewoon jobstoppen. Rust nemen of jobhoppen. Zodat dat lek gedicht kan worden. Als je te veel hooi op je vork neemt en daardoor dagen na elkaar puf noch power hebt, doe je gewoon even niets. Je weet immers waar het lek zit. Als vrienden of kennissen het spreekwoordelijke glas voor je neus wel komen leegdrinken maar nooit zelf eens bijschenken, ga je verder zonder hen. Even op de tanden bijten en weg lek. Met een partner die neemt en niet geeft, liggen de zaken complexer, maar ook daar zijn oplossingen mogelijk. Pijnlijke en erg moeilijke, zeker als er kinderen zijn, maar er zijn zoveel mensen die het doen. Maar wat met bloedbanden? Wat als de energievreter in je naaste familie zit? Als het een ouder, broer of zus is? Hoe dicht je zo’n lek? En kan dat überhaupt hermetisch en permanent?

In zowat alle literatuur, wat ook de insteek, lees ik ongeveer hetzelfde. Als je burn-out/bore-out of overspannen bent – om wat voor reden(en) ook- , is je energiebalans zoek. Heb je veel te lang te veel gegeven en te weinig gekregen. En dat mag je heel ruim opvatten. Zowel het geven als het krijgen. Moet het evenwicht hersteld worden. Je spoort, al dan niet met hulp, je energielekken op en dan, zegt men, moet je : afstand nemen. Bij jezelf blijven. Stoppen met piekeren. Loslaten. Gas terugnemen. Loslaten. In het moment leven. Naar je kern terugkeren. Je hart volgen. In je kracht komen. Je omringen met mensen die echt om je geven en je energie geven. Al wat/wie ballast is in je leven, over boord kieperen. Luisteren naar je lichaam. Loslaten. Je sterke kerntalenten inzetten. Doen wat je graag doet, wat je energie geeft. Eten wat bij je past. Bewegen, wandelen, sporten, yoga, mediteren, … . Meer mogen, minder moeten. Enzovoort. Enzoverder.

Stuk voor stuk waardevolle adviezen. Ze hebben me de voorbije 21 maanden geholpen op de weg naar herstel na burn-out. De werkstressoren, die heb ik geschrapt. Met andere stressverwekkers heb ik beter leren omgaan. Maar één stressor, die krijg ik niet klein. Die blijft maar energie zuigen. Door barsten en lekken in het netwerk van leidingen en bochten waar ik niet bij kan. Daar helpen geen afplakkit, voedingsadvies of rust.

Ook hier in blogland heb ik over burn-out bijgeleerd. Zowel van professionals (o.a. Stresslabo, Het Huis voor Veerkracht, de bore-out coach) als van ervaringsdeskundigen als Maarten, Yves en Claudia, Trage Gazelle, Hans de Gans en Enerziek. Geleerd dat ik lang niet de enige ben. Dat je een burn-out nooit alleen krijgt. Dat je meer moet kiezen. Meer moet schrappen.  Dat je er wel wat aan/mee kan doen en dat je ook hele mooie dingen of mensen in de plaats krijgt. Maar ook dat je energieniveau misschien nooit meer wordt als voorheen. Dat je uiteindelijk moet leren leven met energy leaks. Ook met die leaks die je niet zelf in de hand hebt. Maar dat je, ondanks alles, (trouw aan) jezelf moet blijven.

En dus wil/mag/ga ik deze week de tv-hoek opnieuw schilderen. Want dat doe ik graag. Ondanks de leaks. Kan de verf het lekken even van me overnemen.