35 ~ de blinde muur met de blauwe poort

Auteur anna b.

Het gebouw staat er ondertussen al eeuwen en is, samen met de nog oudere, gerestaureerde banmolen aan de overkant, beschermd dorpsgezicht. Vanaf het fietspad naast de Ijse zie je alleen deze meterslange, nagenoeg blinde gevel met iets wat op schietgaten lijkt. In mijn herinnering is de poort altijd gesloten en toch zou het voormalige Kasteel Van der Vorst bewoond moeten zijn. Je ziet er nochtans nooit een kat. Zelfs geen hond, laat staan een mens.

Er is iets aan dat gebouw dat me fascineert. Niet alleen omdat het een kasteel is – wie deze blog volgt, weet ondertussen wel dat ik een zwak heb voor kastelen, hun geschiedenis en hun bewoners -, maar vooral omwille van die blinde muur. Wat schuilt daarachter dat wij niet mogen zien? Nog geheimzinniger is dat de blauwe poort ook tijdens recente Open Monumentendagen gesloten bleef.

Ik kon er tot nu toe bijgevolg alleen maar over lezen, over dat kasteel. Zo weet ik dat het dateert uit de 16-17de eeuw en dat het door verschillende adellijke handen is gegaan. Dat het na Wereldoorlog I volledig geplunderd en verwaarloosd achterbleef. Dat het, met alle bijgebouwen, in feite een U-vormig gebouw is, opgetrokken uit bak- en zandsteen. Dat het wapenschild van de eerste familie Van der Vorst zich ergens op de gevel moet bevinden. En dat het na de oorlog een pachthof werd waar men varkens kweekte. Dat er zeker drie keer varkenspest uitbrak en dat het bier er rijkelijk vloeide. En dat was het.

Te pover, oordeelde mijn nieuwsgierigheid. En dus, bijna dag op dag 30 jaar nadat we niet ver daar vandaan het compromis voor de aankoop van ons eigen ‘geleeg’ tekenden, trok ik mijn stoute laarsjes aan en haalde mijn stalen ros van stal. Eenmaal aangekomen, parkeerde ik het voor de foto goed in het zicht om me vervolgens, schoorvoetend schielijk, à pied naar de poort te begeven.

Daar doemde dit plaatje voor mijn ogen op …

 

20170323_112621

Het hedendaags ogende huisnummer bevestigde het vermoeden van bewoning. De klopper, Dauby-stijl, lonkte verleidelijk, maar ik greep ‘m niet want mijn aandacht werd gekaapt door het ronde kijkgat rechts op de foto.

En toen kwam het dilemma. Zou ik of zou ik niet? Ik keek snel over mijn rug en schouders. Eerst links, dan rechts en nog eens links. Kwam er niet net een fietser of wandelaar aan? Of een auto van iemand die ik ken? (Niemand wordt graag betrapt terwijl hij gluurt.) Maar de kust bleek veilig op dat ochtendlijke uur en dus keek ik. Deed een stap achteruit en keek nog eens. Met het oog van de Smartphone nu. Drie keer afdrukken. En dit is wat ik zag …

 

Een naar links wegdraaiende oprijlaan en een netjes onderhouden grasveld. Bomen en struiken. Een stuk van een renaissancistisch kasteeltje dat verre van vervallen oogt. Een domein, ik-weet-niet-hoeveel-voetbalvelden groot. Met daarachter het Margijsbos dat zich uitstrekt tot aan het volgende plateau.

Dit is mooi wonen, dacht ik nog. Een plaatje voor in de boekskes. Ik schoot nog enkele kiekjes voor de blog en fietste voldaan naar huis terug.

 

 

 

 

31 gedachtes over “35 ~ de blinde muur met de blauwe poort”

  2. (n)iets vult het leven in het paradijs…
    oh ja daar wonen, in een kasteel Anna ! ik doe mee!

    heerlijke blog, ik zat bijna op het punt van mijn stoel mee te gluren…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Wie weet wat er gebeurd was als je die klopper gebruikt had? Dit blog vraagt om een tweede hoofdstuk want de foto’s zijn veelbelovend. Je woont dan niet op een kasteel maar als je je dromen kenbaar maakt is men misschien genegen de poort eens voor je te openen.

    Groetjes,

    Dorothé

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Ons hebben ze verteld dat het het buitenverblijf van de familie Mobutu was.

    Of ik dat geloofde, dat is een ander paar mouwen. Feit is wel dat de kinderen dat fantastisch vonden.

    Ik ben nooit benieuwd genoeg geweest om zelfs maar te zien dat er een kijkgat was. Maar het verwondert me wel dat het er zo mooi onderhouden bijligt. Je ziet er inderdaad nooit beweging.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Het is lang geleden. Mijn zoon was toen een jaar of twaalf. Misschien werd dat wel verteld om nieuwsgierige kinderen weg te houden.

        😂

        Geliked door 1 persoon

  7. Hihi, stiekem gaan gluren bij de buren 🙂 Als tiener ben ik ooit gaan aankloppen bij een kasteel, omdat dat een van de opdrachten van onze fietsspeurtocht was. Op drie na, durfde niemand van de groep, maar ik ben nog altijd blij dat ik toen mijn durf bovenhaalde en bij die drie hoorde, want behalve onze vraag beantwoorden, trakteerde de eigenaresse ons ook op een drankje op het binnenplein van het kasteel 🙂 Ik snap je nieuwsgierigheid dus helemaal!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Prachtig die foto’s genomen door dat donkere gat. Ik moest wel heel lang wachten tot ik alles te zien kreeg… het internet is weer traag… maar dat maakte het mysterie des te spannender. Kastelen en kasteellevens boeien me ook. En ja, daar zou ik ook wel willen wonen!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  12. Pingback: dit was Open Monumentendag 2017 – annaknijptertussenuit

Geef een reactie op annaberg Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.