Het is volop herfst in Zuid-Dijleland. Het natuurstenen terras blinkt van het nat terwijl gevallen bladeren door de wind van de laatste dagen zonder pardon in de hoek zijn gezet. Het druilt en het pruilt de hele zondag lang. Wolken van lood klitten samen en laten hun lip hangen als een kind dat z’n zin niet krijgt. Huichelaars zijn het, die wolken. In hun nopjes trekken ze er zich geen zier van aan dat door hun zwaarte de feesten in het dorp in het water vallen.
Tussen het koken – kinderen en kleinkindjes schuiven vandaag in schuifjes aan – en het strijken – zoon vijf moet straks weer naar zijn kot – door, blader ik in ons laatste vakantiefotoboek. Zomerse plaatjes vol blauwe luchten lachen me toe. Ik blijf hangen bij een dag in juli, onze laatste volledige vakantiedag in Frankrijk.
De Drôme Provençale. La Garde-Adhémar. Eén van de mooiste dorpjes tussen Montélimar en de Azurenkust als je de groene gids mag geloven. Een oude en versterkte plek op een rots met een weids uitzicht over de de Rhônevallei en de bergen van de Vivarais. Een eeuwenoud natuurlijk landschap met daarin twee gigantische puisten van moderniteit: de snelweg naar het zuiden en de koeltorens van de kerncentrale van Tricastin.
Sporen uit een ver verleden zijn hier prachtig bewaard. Het is alsof je in een middeleeuws boek binnenstapt: een zo goed als intacte omwalling, smalle straatjes, oude huizen die tegen elkaar aanleunen en, last but not least, het 12de-eeuwse Romaanse kerkje en wat rest van het renaissancistische kasteel.
Het is al even na de middag als we het dorpje door één van de toegangspoorten binnenwandelen. Mijn oog valt vrijwel onmiddellijk op de originele straatnaambordjes. Een keramisch detail dat de toon zet voor al het fraais dat nog volgt.
De achthoekige kerktoren lokt ons naar een minipleintje bij de kerk. Die doet qua stijl denken aan Cluny maar dan op mensenmaat. Op de deur hangt een blad. Op bevel van de priester blijft de kerk gesloten. Vanwege de duiven die er huizen. Het is niet de eerste keer dat we in Frankrijk door duiven of kerkuilen voor een gesloten deur staan.
We zetten ons op een bankje onder een boom en snuiven, omringd door de geur van oleander, de sfeer op. Een handvol toeristen loopt aan ons voorbij. Over het stenen muurtje heb je een prachtig uitzicht over de streek. Dertig meter lager, deels verborgen tussen struiken en boomtoppen, spot ik een aangelegde tuin. Ik besteed er geen aandacht aan.
Later pas zou ik lezen dat het vooral deze tuin is, een creatie van ene Danielle Arcucci, die het dorp de laatste decennia meer aanzien heeft gegeven. Meer dan 200 medicinale en andere kruiden zouden er huizen. Een apotheek en plein air. Elk kruid is voorzien van een label in keramiek. Net als de straatnaambordjes vervaardigd in het atelier van Danielle.
De hitte hangt als gekleurde lampionnen tussen oude stenen. We kuieren verder tot we opnieuw op het centrale pleintje uitkomen. Er zijn enkele terrasjes uitgestald en hier en daar zitten mensen. Ook al is het koffietijd, we drinken een glaasje fris en geven zoon vier zijn ingedikt sinaaswater en een ijsje van framboos.
Ik prijs me gelukkig. Hier verpozen, in de schaduw van geschiedenis, tussen oude bomen en nieuwe vernevelaars, …, een mens kon het slechter treffen.
En ja dus. De groene gids had gelijk. La Garde-Adhémar is beslist een ommetje waard.
You replied to this comment.
LikeGeliked door 1 persoon
September en oktober zijn ren-maanden hè. Dank je.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat je daar heimwee naar heeft in dit weertje kan ik helemaal begrijpen 😀
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeLike
Herinneringen om de herfst en komende winter te overleven.
LikeGeliked door 1 persoon
En eten en drinken ook natuurlijk. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
😂
LikeGeliked door 1 persoon
Jouw foto’s verstuiven de sfeer en verspreiden de warmte. Daar wil je nog terugkeren.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar wil ik graag terug. 😉 Het ligt niet ver van de autoweg, dus wie weet. Wat kruidengeur opsnuiven en in de buurt staat nog een kapel in de Val des Nymphes. Prachtige naam die me aan jouw land doet denken!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik verlang na zo’n regenachtig herfstweekend ook alweer naar de zomer en deze foto’s enverhaal versterken dat verlangen alleen maar.
LikeGeliked door 1 persoon
Begrijpelijk. 😉 En vanochtend vind ik het nog koud ook..
LikeLike
Dit mooie blog, doet mij nu alweer verlangen naar het voorjaar, ik ben totaal geen wintermens.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ook niet. En we zijn met velen denk ik. ☺
LikeLike
Soms is het gras dus toch groener aan de overkant…
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha. Soms wel ja. In bepaalde opzichten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ruik, voel en smaak de zomerse Franse sfeer. Wat een prachtig straatnaamplaatje 💛
LikeGeliked door 1 persoon
Schattig hè. 🙂
LikeLike
Dank je wel voor deze idyllische minireis naar ‘ons’ mooie Zuid-Frankrijk ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Graag gedaan. Ik heb nog meer moois. Voor hartje winter misschien. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Oh ja, dan hebben we er zeker weer behoefte aan! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtige herinneringen. Daar kan een mens zalig op teren en bij wegdromen als het hondenweer is. Mooi stukje!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was de regen van gisteren zo beu dat ik iets zinnigs nodig had. Dit dus. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Haha. Ik bedoel zonnig natuurlijk.
LikeLike
😃 en toch was het ook zinnig!
LikeGeliked door 1 persoon
😄
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hou van alle jaargetijden en ben voor de natuur enorm blij met alle regen maar snap ook jouw heimwee naar zo’n mooie plek in de zon 😀
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeLike
Zalig hé hoe herinneringen opkomen bij het zien van vakantie foto’s of andere foto’s. Daarom ben ik ook zo’n fan van foto’s. Mijn man snapt het niet altijd… Misschien eens stof tot bloggen waarom ik zo gek ben van het vastleggen van een beeld op foto 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Een vrouwendingetje? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Oh… zo’n fijne terugblik!
LikeGeliked door 1 persoon
😊
LikeLike
Leuk, zo’n stukje zomer op een koude herfstdag!
LikeGeliked door 1 persoon
Er zit wel wat vertraging op. 😉
LikeLike