van zoon vier naar Zwette Jean

Auteur anna b.

De week werd doormidden gesneden door een kort bezoek aan zoon vier. Amper had ik hier geschreven dat we een contact ‘arte plexi’ – zittend achter een kuchscherm – niet zagen zitten of de sociaal assistente van de zorginstelling belde ons op met sussend nieuws. Als we dat wilden, mochten we met hem op de speelplaats en moest er geen 1,5 m afstand gehouden worden.

Met een klein hartje gingen we daarom toch. Vanuit ons stekje in het Ijsedal reden we het Plateau van Duisburg op en dan bij de oude ganzenpoel rechtsaf. Coronawegwijzers wezen de weg naar de onthaaltent. Daar moesten we onze handen ontsmetten en een camouflagepak aan. Daarna volgde een temperatuurmeting en een registratie op papier. Ondertussen bracht iemand van de leefgroep zoon vier tot op de speelplaats. Breed lachend kwam hij aangelopen. Ook achter onze vermomming herkende hij ons. 🙂 Wat volgde, was een halfuurtje opgetogen lopen, huppelen, springen, verstoppen, kiekeboe spelen en voorzichtig knuffelen. Zoals verwacht, hield ik het niet droog. (Sinds de burn-out slik en veeg ik bij het minste roersel.) Zoon vier leek het afscheid niet helemaal te vertrouwen. Even stapte hij achter de opvoedster aan, bedacht zich, keerde op zijn stappen terug en duwde de echtgenoot voor zich uit, alsof hij zeggen wilde: ga jij maar eerst, ik volg wel … .

Toen we naar ons busje terugliepen, speelde ook de zon verstoppertje. De wolken hingen zwaar boven de uitgestrekte velden achter de instelling. Daar, in de richting van Leuven, liep vroeger een spoorlijn leerde ik deze week. Vijftig jaar lang, tussen 1905 en 1957 om precies te zijn, reed er dwars door onze gemeente een stoomtram. De Zwarte (Zwette) Jean. Een zwaar machien uit vervlogen tijden dat Sint-Joris-Weert met Vossem verbond en voor aansluiting zorgde naar Brussel en Leuven. De tram bood plaats aan goederen en passagiers. Vooral Waals-Brabantse arbeiders die in de hoofdstad werkten en enkele dorpsjongeren die het geluk hadden in Leuven te mogen studeren. Het geduld van de reizigers werd dagelijks en danig op de proef gesteld want men wist nooit precies wanneer Zwette Jean zou opdagen en of die genoeg kolen en water aan boord had om het hobbelige parcours te trotseren. Onderweg pufte hij door bos en veld en dwars door een handvol dorpjes in Zuid-Dijleland heen.

De Zwette Jean

Het was een spannende rit naar het schijnt, want telkens opnieuw was de vraag of Zwette Jean de klim naar het Plateau van Duisburg zou halen. Meer dan eens bleef het zwarte gevaarte steken in barre wintersneeuw. Met alle gevolgen vandien.

Vandaag is er een wandelroute uitgestippeld die het oude spoortraject volgt. Ook dat hoorde ik deze week, na 33 jaar hier, voor het eerst. Tram en stoomfluit, ijzeren weg en stationnetjes mogen dan wel verdwenen zijn, toch liet Zwette Jean sporen na in het landschap. Je wandelt langs verhoogde beddingen, houtkanten en bruggetjes en hier en daar een vierkantshoeve. Het traject is een stil, groen lint van 13 km trage wegen met wisselende vergezichten.

Een prima idee voor een zonnige vakantiedag in eigen streek lijkt me. Als de gemeentediensten weer opengaan, haal ik zonder dralen die wandelkaart. 🙂

landschap met sporen van de oude trambedding
hoeve Tersaert tussen Loonbeek en Vossem

P.S. De foto met het gele koolzaad nam ik in Loonbeek, op enkele meters van waar honderd jaar geleden een halte van de Zwette Jean was. De andere foto’s vond ik via Google Images.

Voor wie het interesseert: de wandelkaart zou verkrijgbaar zijn op de Sportdienst van de gemeente Huldenberg.

42 gedachtes over “van zoon vier naar Zwette Jean”

  1. Het golvende landschap missen wij hier toch…. Je foto’s zijn mooi geel-groen.

    Het moet heerlijk zijn voor hem en voor jullie om elkaar terug te zien, na zoveel opgesloten weken. Zelfs het afscheid nemen deed hij met stijl.

    Ontroerend verhaal!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Fijn dat jullie elkaar weer even echt konden treffen. Maar het lijkt m erg lastig om volgende week al voor langere tijd een scenario voor de zomer te moeten vastleggen. Sterkte daarmee.
    Mooi verhaal ook van die oude tramlijn. Als die wandeling door zulk mooi golvend landschap gaat als op je koolzaadfoto te zien is, dan lijkt me de moeite waard.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      2. Als we met zoon vier in de rolstoel gaan wandelen, kiezen we ofwel voor het dal, ofwel rijden we met de auto het plateau op en gaan we dan te voet verder.

        Geliked door 1 persoon

  14. Ik lees lees blog diagonaal omdat het me raakt, het raakt me al een hele tijd. Door de getuigenissen van Oudste (die een begeleidster van jouw zoon had kunnen zijn), ben ik een nederig mens geworden, ween ik om mensen die ik niet ken. Ik kan dus geen niet-gekleurde reactie neerpennen, buiten dat ik je een mooi mens vind. 💙

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Wat een mooi blogbericht. Ben blij voor jullie dat jullie weer even samen konden zijn. Hopelijk kunnen jullie op een manier kiezen waar iedereen zich goed bij voelt.
    Ik krijg al direct goesting in die wandeling. Beetje lang voor mijn kromme lijf, maar oh wat ziet het er daar mooi uit!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie

Gelieve met een van deze methodes in te loggen om je reactie te plaatsen:

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.