eenzaam aan de kant gestrand tussen het riet, het leven van weleer ~~~ Omdat ik, telkens als ik schokkende beelden uit Italië zie, telkens ik hun hallucinante dodencijfers hoor, Laura Pausini’s adem lijk te horen. Tussen het kippenvel door.
eenzaam aan de kant gestrand tussen het riet, het leven van weleer ~~~ Omdat ik, telkens als ik schokkende beelden uit Italië zie, telkens ik hun hallucinante dodencijfers hoor, Laura Pausini’s adem lijk te horen. Tussen het kippenvel door.
De kleine prins – 2,5 ondertussen – heeft het een beetje lastig. Ook zijn leventje staat nu op zijn kop. Naar de Nederlandse crèche mag hij niet. Zijn brother-in-arms daar ziet hij niet. Mama is nog een beetje ziek en papa werkt thuis. Oma en … Lees verder ondertussen met de kleinkindjes …
vrijdagavond 17 maart 2020 We zitten met z’n allen nog maar net in deze nieuwe tussentijd als het “you’ve got mail”- belletje op mijn smartphone pingt. Een mail van de directie van de zorginstelling en het zorgmanagement. Ik krijg kippenvel. De door te hakken knoop … Lees verder zorg(en) in coronatijd
het leven lieven binnen onze spouwmuren foto uit de WordPress afbeeldingenbibliotheek naar een idee van Marion van Doldriest
C’est un beau roman. C’est une belle histoire. C’est une romance d’aujourd’hui … Weinig liedjes die zo kunnen wurmen als dat van Michel Fugain. Overlevende evergreen uit 1972, een vrije, kommerloze tijd. Zonovergoten. Geurend naar vakantie en een leven in het nu. Een fijne B&B … Lees verder smaken van vroeger
ze holden door de Spar, hun buidels volgeladen met melk, noten, rijst en ander knabbelvoer uit blik, hun ogen schichtig heen en weer schietend op zoek naar nog en meer, terwijl hun holen al volgestouwd lagen met maskers, handzeep en WC-papier. wekenlang zaten ze op … Lees verder net eekhoorns
het was 11 maart 2020 en de straten waren leeg de winkels zaten op slot en geen mens hing nog buiten maar de lente wist van niets de bloemen bloeiden de zon scheen de zwaluwen keerden terug en de lucht kleurde rozig blauw ’s ochtends … Lees verder maar de lente wist van niets …
Deze dagen zetten een komma in onze volle zinnen van drukte. Stil. Zeggen ze. Adem. Zoek de verte. En toch. Laat je raken. Door nabijheid van mensen. Door schoonheid en stilte. Zeker nu. Vooral nu. Luister. Zeggen ze. De komma en hoe ze zin geeft. … Lees verder in tijden van corona