Neem een tuin vol groen. Kies er de mooiste beuk uit en rol je zomerse ligstoel tot aan zijn voet. Veeg dan een zon aan de staalblauwe hemel en blaas een zuchtje wind over het plaatje. Leg je ikje even neer, met of zonder boek, sluit je ogen, … Lees verder recept voor een luilekker moment
de stilte van november hangt als een wiegelied over huis, tuin en blogland. zacht neuriënd houdt het ons amper wakker. we dommelen net niet in en voelen hoe mager de dagen worden, hoe lang het avonddonker. en overdag wikkelen doorliggende hemelwolken al wat leeft in een … Lees verder 68 ~ november in zwart-wit
rasters zijn raamwerken van regelmaat ~ als ik die nu eens rasterde in een rubriek rond restfoto’s? ~ en wa-rempel … ~ als jij hier leest, is dat al gebeurd 😉 alle restfoto’s tonen rasters in Versailles, augustus 2017
Als je klein van gestalte bent, moet je wel. Je kunt niet anders. Ik doe het al mijn hele leven. Voor van alles en nog wat. Om mensen en mooie dingen. Want als ik op mijn ooghoogte blijf, mis ik de helft. Of zelfs meer. … Lees verder 60 ~ Anna kijkt omhoog
we hoefden niet naar zee om uit te waaien en stormschade te meten: het pad lag bezaaid met afgerukte wilgentakken, eikels en kastanjes en trosjes van zwarte els. Bomen kraakten en piepten als schurende scharniertjes, gakkende ganzen vluchtten in V-formatie weer weg en de … Lees verder storm op het pad
Ik grasduin door mijn snel uitdijend foto-rijk en stuit opnieuw op de afwijking waarover ik het in deze blogpost al had. Merk dat ik vorige week ook al koos voor een deur en de verwachtingen die deuren oproepen. Ik besluit vandaag voor restfoto’s van ramen … Lees verder 55 ~ venster(s) op Versailles
Ik wist het gisteren eigenlijk al. Dat niet één restfoto vandaag de absolute meerderheid zou halen. Daarvoor zijn het er te veel. Het fotolandschap te versnipperd. En toch verplichtte ik mezelf te kiezen. Het werd een coalitie van vier. Vier, uit het leven gegrepen. Uit … Lees verder 46 ~ realiteit en verbeelding
Ooit wil ik terug naar Toscane. Lucca en Arezzo bezoeken en de Strade Bianche met eigen ogen zien. Rijden over zomerse heuvels, door dalen met lanen van cipressen. Ijs likken en luisteren naar dat prachtige Italiaans. In 2008 en 2009, toen alle zonen nog thuis … Lees verder 37 ~ Pomarance
er
groeien rare
dingen op mijn
wandelpad … rode stippen op
de luiken van het peperkoekenhuisje,
een bruine beer die me aanstaart
en pizzabriefjes om te plukken, maar gelukkig
ook grassen en katjes die op springen staan
en tussen de bomen door priemt een echte zon
die me vertelt dat ik niet verdwaalde in een sprookje
Ochtendwandeling naar de bakker. 16 maart 2017, 07.30u.
annasblogeenjaarertussenuit.com 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.