Vanavond begint de herfstvakantie. Tijd om te cocoonen met de echtgenoot en de zonen. Misschien komt zoon één wel overvliegen. Uitgelezen moment dus om een week lang de pauzeknop ingedrukt te houden. Met de pink. Die houdt het toch nooit lang vol. Hoogstens een week of zo.

Als ik aan dit tempo blogposts blijf schrijven, heb ik te weinig Mbytes om het hier een heel schooljaar uit te zingen. En dat was initieel toch wel de bedoeling. Ik moet dus dringend wat schrijfgas terugnemen. Lichaams- en geestbewust energie sparen. Verstillen. Zoals de herfstzon en het leven in onze tuin.

Toch heb ik in mijn hoofd weer lijstjes geprikt met wat er zeker moet gebeuren en wat misschien (niet).

Het zekere lijstje

• met bloemen even stilstaan op een Limburgs kerkhof
• met de echtgenoot naar de Boekenbeurs in Antwerpen
• naar de kapper in het dorp, Vlaams-Brabant
• een boek lezen en/of zonnig herfstwandelen
• naar het veldrijden kijken op TV
• verwenkoffietjes drinken

Het ‘heel misschien’ lijstje

• plinten schilderen en/of vloer vernissen

Het ‘zeker niet’ lijstje

• een vliegreis naar het Zuiden
• naar Thuis kijken

Warme groeten!

ook herfstzon verstilt 

als bomen vruchten gooien

gras dat warmt, omarmt