over verdwenen begijntjes en hun hoven

Waar

vroeger begijntjes

huisden, (schiet)gebeden prevelden

en bloeiende hofkes onderhielden

in hun be(i)ge* habijten, staan

nu multiculturele fietskarren te blinken in

de najaarszon. Geen ge-ketter of ge-kwezel meer

in deze oase aan de Dijle. Ik wandel

door geuren van wereldkeuken met de zon als gezel.

Nog één foto … . Ik sla mijn voet om op kasseien**.


In 2000 vierde het Groot Begijnhof van Leuven zijn erkenning als Unesco Werelderfgoed. Het is dan ook een prachtige plek mét een rijke en lange geschiedenis. Want al in de vroege 13de eeuw nestelden zich hier, aan de oevers van de Dijle en binnen de grote stadspoorten, enkele religieuze vrouwen die niet tot een reguliere kloosterorde behoorden. Samen met het succes van deze samenlevingsvorm groeide ook de site tot er rond 1700, het toppunt van de begijnhofcultuur in Leuven, zo’n 300 begijntjes verbleven. Het laatste begijntje (in mijn kindherinnering zie ik haar nog over de stenen schuifelen) overleed in 1988.

Aan het begin van de jaren zestig kocht de KU Leuven de meeste huisjes op. Een grondige restauratie volgde. Vandaag is de site een woonerf van de universiteit met plaats voor zo’n 450 ouderejaarsstudenten met of zonder gezin, gastprofessoren en onderzoekers uit alle werelddelen. De plek is ook gegeerd als filmset, als decor voor trouw- of communiefoto’s en als vaste halte tijdens toeristische wandelingen. Heel wat Leuvense professoren kregen en krijgen er hun uitvaart in de gotische Sint-Jan-De-Doperkerk.

Ik liep er op deze zonovergoten woensdagnamiddag nagenoeg alleen, op een oosters ogende medemens met dure camera-apparatuur na. 😉


*: de herkomst van het woord ‘begijn’ is onzeker. Eén piste is dat het  afgeleid is van ‘bege’, de oorspronkelijke kleur van hun habijt.

**: zonder erg, hoor.


 

29 gedachtes over “over verdwenen begijntjes en hun hoven

  1. Mooi omschreven! Het begijnhof van Leuven ken ik jammer genoeg niet goed, want ik ben er amper één keer “op weg naar” doorgelopen. Dat van Diest ken ik wel goed en daar kan deze tekst (mits de Dijle de Demer wordt) ook perfect bij passen 🙂 Al kan ik mij inbeelden dat de begijntjes vinden dat er nu net veel meer “geketter” plaatsvindt op het begijnhof 😉

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik vind het heerlijk om in een begijnhof rond te wandelen. Ik bezocht zowat alle begijnhoven van Vlaanderen. In een drukke, jachtige stad vormen begijnhoven vaak een oase van rust.
    Het begijnhof van Leuven is absoluut werelderfgoed.

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.