We hadden het er vorig weekend nog over. Dat men nu ook de ‘al wat oudere’ mensen uit hun comfortzone wil lokken en nog niet een klein beetje. De validiteit van de idee erachter – dat een mens zo lang mogelijk actief moet proberen blijven, zowel intellectueel als sociaal en fysiek – staat als een paal boven water, denk ik.
Maar … . Er is een maar, want er is een groot verschil tussen mensen achter hun spreekwoordelijke geraniums of sanseveria’s te laten uitkomen en hen halsoverkop te laten breken met de manier waarop ze (hun leven lang) hebben geleefd. Alsof je tegen je 70ste of 80ste niet zelf zou kunnen hebben uitgevist wat goed voor je is of wat bij je past. Hoe klein of groot(s), gewoontjes of exceptioneel dat ook moge zijn.
Ik heb het een beetje gehad dat men mensen als saai of flauw afschildert als ze niet staan te springen voor een ballonvaart of een bungeejump, als ze niet de haast onweerstaanbare drang voelen één of ander persoonlijk record te verpulveren of net geen moord plegen om te kunnen gaan hiken aan de andere kant van de wereld. Ik heb het een beetje gehad met goeroes of tegeltjes die roepen dat je voor je persoonlijke ‘groei’ elke dag iets moet doen waar je bang voor bent. Alsof je zo’n angstcocktail nodig hebt om je goed in je vel te voelen. Alsof aarden in een stabiele routine eensklaps iets lelijks en toxisch is geworden.
Je kunt je dan misschien ook mijn voorzichtige vreugde voorstellen toen ik las dat er, na Melody Wilding in The Guardian, nu ook in onze krant iemand tegengas geeft en haar stem leent aan diegenen die het ook ín de comfortzone goed toeven vinden.
“Ik kan goed leven met het feit dat er continenten bestaan waar ik nooit zal komen. Dat is ook nog eens een stuk beter voor de planeet. “
schrijft de journaliste in kwestie. Ze schraapt me de woorden uit de mond. Niemand hoeft ons aan te praten dat we geen goed of vervullend leven zullen geleid hebben als we geen zonsondergang in Honolulu of een rijstveld in Azië hebben gezien. Als we niet op een kameel of olifant hebben gezeten of een selfie hebben genomen in één van die prachtige Nationale Parken in de States of Zuid-Afrika. Als ik die plekken wil zien, kijk ik wel naar idyllische plaatjes op IG of naar adembenemende documentaires op tv. Vanaf de eerste rij en vanuit mijn comfort-abele zetel, kan ik al die schoonheid met mijn eigen ogen zien. Wanneer ik wil. Met wie ik wil. Wat niet wil zeggen natuurlijk, dat ik zo ver zou gaan als Blaise Pascal en beweren dat
“tout le malheur des hommes vient d’une seule chose, qui est de ne savoir pas demeurer en repos dans une chambre. “
Het is me wat met die comfortzone. De ene wil er per se uit, de andere blijft er liever in, ook al wordt er van alle kanten getrokken om hem of haar eruit te halen. Om weg te stappen van een mooie plek waar zogezegd niets groeit. In de vaste overtuiging dat persoonlijke groei pas tot wasdom kan komen als je jezelf naar de rand van je zone pusht en dat het leven daar pas begint in plaats van ergens middenin.
Terwijl een comfortzone – in essentie een verwijzing naar een plek met een ideale temperatuur – toch een plek moet zijn waar je je echt thuis voelt. En op je gemak. Veilig en ontspannen. Een plek die rust én energie levert. En tegengas tegen wat belemmert of neerhaalt.
“The place where the magic happens.”
Die zone dus. En die kan overal liggen. Elders en ver weg. Of thuis. En als die toevallig thuis of dichtbij ligt, tussen planten en herinneringen, dan is daar ook niks mis mee. Hoe jong, hoe oud je ook bent.
Dus, dank je Else Boer, om dat vanochtend even in de verf te zetten.
Ik zeg vaak dat je lekker in je eigen comfortzone mag blijven. Je kunt onderzoeken of je nog wat kunt veraangenamen daarbinnen, maar buiten je comfortzone leven vind ik eigenlijk gelijk aan het niet mogen volgen van je gevoel. Je gevoel vertelt je wel wat goed voor je is.
Ik heb nog nooit op een olifant gezeten. Ben het ook niet van plan 😉
Snap je stukje helemaal!
LikeLiked by 2 people
😃 Oef! Dat veraangenamen vind ik een prima uitdaging. 😉
LikeLiked by 1 persoon
Ja ik ook! Je hebt me aangezet tot een nieuw logje. Verschijnt morgen. Dank je wel voor de inspiratie 🙂
LikeLiked by 2 people
Benieuwd …
LikeLike
Nu eens nadenken over hoe te veraangenamen 😉 Dit is het logje geworden https://mooileven.org/de-magie-van-de-comfort-zone/
LikeLiked by 1 persoon
Het woord zit in mijn achterhoofd. 😉 Ik sla aan het lezen. Dankjewel.
LikeLike
De kleine cirkel rond mij is comfortabel genoeg om te (over)leven… Te moeilijk/pijnlijk om te reageren…
Lie(f)s.
LikeLiked by 1 persoon
💚
LikeLiked by 1 persoon
Ben ik blij dat jij nu zegt wat ik al vaak dacht, maar het nooit zo volledig zou kunnen formuleren omdat ik nu eenmaal geen vijf woorden gebruik als ik het met drie ook kan doen.
Ik hoef geen luchtballon noch parachute, als ik voorbestemd was om te vliegen was ik wel met vleugels geboren. Dat denk ik er van.
En bungeejumpen was oorspronkelijk een mannelijkheidstest bij de Naghol-ceremonie. Ik ben een vrouw.
LikeLiked by 1 persoon
Dank voor je aanvulling. 😉
LikeLiked by 1 persoon
Ik las het artikel ook. Ik moet altijd denken aan de woorden van Dirk De Wachter: waarom niet op vakantie gaan in je eigen tuin?
Gelukkig zijn we allen anders, wie uitdaging wil, kan ervoor gaan, wie liever binnen de eigen gekozen comfortzone blijft, is ook oké.
Leven op onze eigen manier waarin we best tevreden zijn.
LikeLiked by 1 persoon
Het contentement van Eilish met onze eigen invulling. 😉
LikeLike
Van wie??
LikeLiked by 1 persoon
Eilish van https://secondpartofmylife.wordpress.com
LikeLiked by 1 persoon
Be yourself en laat je niet definiëren door wat anderen denken dat “het” moet zijn.
LikeLiked by 1 persoon
Dat is het beste. 😊
LikeLike
Roerend met dit stukje eens.
LikeLiked by 1 persoon
🙂 Fijn om te horen.
LikeLike
Ik ben iemand die heel graag zo’n dingen (verre reizen, graag willen parachutespringen) doet, maar zo’n uitspraken als dat je elke dag uit je comfortzone moet komen, ugh, daar krijg ik echt de kriebels van. Dat kan toch geen mens aan; een minimum aan rust en stabiliteit heeft iedereen toch gewoon nodig?
Geef mij maar af en toe eens een dag of periode waarin ik “zotte” dingen doe, maar geef mij aub óók die “saaie” thuis, waar alles gewoon is zoals anders 🙂
LikeLiked by 1 persoon
The best of both worlds. 😉
LikeLiked by 1 persoon
Mooi en (doel)treffend stukje! Ik word als thirty-something ook wel eens scheef bekeken als ik zeg dat wij niet reizen, geen TV-aansluiting of auto hebben, het liefst van al gewoon lekker met z’n tweetjes gaan wandelen of een boek lezen… Zoals die keer dat familielid x vroeg: “wanneer gaan jullie nu eens een normaal leven hebben?” Wel, nooit. “Mensen zijn geen zalmen,” had een vriendin ergens gelezen, maar ik wil niet dezelfde snelweg nemen als de meeste anderen, dat wist ik al vroeg… Conclusie, iedereen zijn ding, leven en laten leven 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Alsof jullie leven daarom abnormaal is!? 🤤 Sommige mensen …
LikeLiked by 1 persoon
Dat we toen niet of maar half konden werken speelde ook wel mee in dat oordeel. Maar toch 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Echt wijze woorden Anna! 🥰
LikeLiked by 1 persoon
😃
LikeLike
Mooi dat je dit deelt. Ik denk dat iedereen vooral moet doen wat goed voelt voor diegenen. Of dat nu binnen of buiten je comfortzone is. Weer jezelf. 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Dat zou moeten kunnen.
LikeLike
Ik krijg tegenwoordig al de kriebels als ik een boekenwinkel binnenloop. Ook al kan ik uren passeren tussen boeken, al het moeten van ‘dit voor je 30ste-40ste-50ste,…’ is aan mij niet besteed.
Ik weet ook heel goed dat ik maar een fractie van de wereld ga gezien hebben met eigen ogen. So what? Ik ben nu al tevreden met het zogezegd weinige dat wij hebben gereisd.
En thuis, en gewoon, en gezin en kleine dingen en zelfs routine. Bring it on! Daar blijf ik het meest rustig onder.
LikeLiked by 2 people
Het motto op je blog. 👌
LikeLike
Ik kan me hier helemaal in vinden.
Bij mijn opa hing de spreuk ‘wie thuis ‘t geluk niet vindt, die zal het nergens vinden, wie thuis ‘t geluk niet ziet, die ziet het nergens niet.’
LikeLiked by 2 people
😃 overal hingen wel van die geweldige spreuken hè.
LikeLiked by 1 persoon
Bond Zonder Naam
LikeLiked by 1 persoon
O wat een fijn blog weer, Anna! Zo mee eens… maar dat zal je niet verbazen. Ik word elke dag nog blijer in mijn ‘kleine wereld’ hier (met tent in de achtertuin 😬) En ik ‘groei’ nog steeds hoor, daar is echt niet zoveel ingewikkelds voor nodig…
LikeLiked by 1 persoon
Mooi! Fijn om te lezen. Zogenaamd kleine werelden kunnen grote ramen hebben.
LikeLiked by 1 persoon
Ik ben het helemaal met je eens. Als je ziet wat voor een uitdaging het is om gewoon het leven van alledag in vrede te leven, en op tijd de boodschappen gedaan te krijgen en een beetje voor jezelf en de mensen (en dieren) om je heen te zorgen… Ze moeten de mensen ern beetje gerust laten, denk ik vaak.
LikeLiked by 1 persoon
Niet iedereen is gebaat met voortdurend zijn grenzen te verleggen, denk ik.
LikeLike
Ik maak af en toe graag een verre reis maar verder is mijn leven gezien door anderen maar saai. En eerlijk ik geniet ervan. Uit de comfortzone heb ik dus helemaal niets mee en goeroes al helemaal niet. Wij hadden hier ook zo’n patat goeroe. Hij maakt er momenteel zelf en gigantische puinhoop van.
LikeLiked by 1 persoon
Een patat goeroe. 😃 Woord van het jaar misschien?
LikeLike
Ik dien hem in 😉😉😉. Emile Ratelband, ik kon zo snel niet op zijn naam komen. Maar hij bakt er zelf helemaal jjiets van terwijl hij overal peptalks stond te houden bij bedrijven en zelfs op TV.
LikeLiked by 1 persoon
🤔 Zonde en toch betalen mensen daarvoor vermoed ik.
LikeLiked by 1 persoon
Hij is niet meer zo populair. Hoor niet veel meer van hem.
LikeLiked by 1 persoon
Her zijn m.i. De kleine dingen die het doen. Prima een zonsondergang in Honolulu en schitterende zonsondergang heeft evenveel waarde
LikeLiked by 1 persoon
😃
LikeLiked by 1 persoon
Leuk en mooi blog! Om over na te denken.
LikeLiked by 1 persoon
Dank je.
LikeLiked by 1 persoon
En dus ben ik een mooi afdakje in de tuin aan het maken. Lekker voor als ik over een paar jaar met pensioen ben. Mijn comfortzone om lekker te lezen. Nooit zal ik vliegen om verre landen te bezoeken. Geen zin in. Mooi stuk van je.
LikeLiked by 1 persoon
Leuk. Een beschutte plek om te lezen. 😃
LikeLike
Ek stem so saam … mense maak deesdae of dit sleg is om in jou comfortzone te wees. Ek sien daar ook niks mee verkeerd nie. As mens ouer word, bereik jy rustigheid en dis nie nodig om verspotte goed te doen nie.
LikeLiked by 1 persoon
Je hebt gelijk.
LikeLiked by 1 persoon
Ik ben het, vanuit de comfortzone van mijn atelier, helmaal met je eens. Baas in eigen comfortzone!
LikeLiked by 1 persoon
Veel plezier daar!
LikeLike
Zo waar!! Goed geschreven
LikeLiked by 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Ik ben het helemaal met je eens, we trekken er vaak op uit met onze caravan en genieten van alles om ons heen. Verre landen en bungeejumpen etc een jaar door Australië trekken wat allemaal populair is bij de mens van nu, trekt me totaal niet. Als ik op instagram mijn natuur foto’s plaatst krijg ik ohhh en ahhh de mensen kijken niet meer om hen heen de pracht en belevenis ligt om de hoek van de straat. 😇
LikeLiked by 1 persoon
Ik sta ook vaak versteld van al die foto’s van mooie plekken rondom ons.
LikeLiked by 1 persoon
Oh heerlijk dit! Ik ben het ook zo zat, dat gezeur dat je met alle geweld uit de comfort zone moet komen. Zoals Sheldon zei in de serie The Big Bang Theory: ‘They don’t call it the comfort zone for nothing.’
LikeLiked by 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Heel juist!
LikeLiked by 1 persoon
🌞
LikeLike