eenzaam aan de kant gestrand tussen het riet, het leven van weleer ~~~ Omdat ik, telkens als ik schokkende beelden uit Italië zie, telkens ik hun hallucinante dodencijfers hoor, Laura Pausini’s adem lijk te horen. Tussen het kippenvel door.
Tag: Italië
maar de lente wist van niets …
het was 11 maart 2020 en de straten waren leeg de winkels zaten op slot en geen mens hing nog buiten maar de lente wist van niets de bloemen bloeiden de zon scheen de zwaluwen keerden terug en de lucht kleurde rozig blauw ’s ochtends … Lees verder maar de lente wist van niets …
Anna oefent de villanelle*
ik hou niet van geheimen hun smaak is zelden zoet ze laten zich niet rijmen ~ hoe pijnlijk scherven lijmen als vertrouwen huilen doet ik hou niet van geheimen ~ ze kunnen snoeihard vlijmen in je huid en je gemoed ze laten zich niet rijmen … Lees verder Anna oefent de villanelle*
37 ~ Pomarance
Ooit wil ik terug naar Toscane. Lucca en Arezzo bezoeken en de Strade Bianche met eigen ogen zien. Rijden over zomerse heuvels, door dalen met lanen van cipressen. Ijs likken en luisteren naar dat prachtige Italiaans. In 2008 en 2009, toen alle zonen nog thuis … Lees verder 37 ~ Pomarance
een beving
Dat Moeder aarde onvoorstelbaar is. Onvoorspelbaar. Nu eens oneindig mooi, dan weer ongenadig destructief. In Midden-Italië weten ze er alles van. Van beide kanten. Sinds gisteren likken ze weer hun wonden, verzorgen ze hun gewonden, meten ze de schade, ruimen ze het puin. Voor de … Lees verder een beving
Bologna en de herinnering
Herinnering is als een hond die gaat liggen waar hij wil. Cees Nooteboom ~~~ De kronkelpaden van het geheugen zijn ondoorgrondelijk. De bochten waarin selectie- en sorteercriteria zich soms wringen nog meer, want waarom komt die ene herinnering op een veilige, droge zolder terecht en … Lees verder Bologna en de herinnering
annasblogeenjaarertussenuit.com 