Soms denk ik dat ik een egeltje ben. Bij manier van spreken, natuurlijk.

Als het diertje geen winterslaap houdt, staan al zijn zintuigen op scherp. Correctie. Zijn zicht is naar het schijnt niet je dat, maar reukzin en gehoor tellen voor twee. Voor vier dus eigenlijk. Zijn stekels zijn het dampscherm, de prikkeldraad tussen hem en de wereld, tussen de buiten- en de binnenwereld. En als hij het niet vertrouwt of bij reëel gevaar, rolt hij zich binnen de 3 seconden tot een bal. Volledig op zichzelf teruggeplooid. Opgerold. Ingekapseld.

Iets meer dan een jaar geleden dook het burn-out beestje hier op. Het was lang voordien ongemerkt neergestreken en had zich ergens diep binnenin genesteld waar het kon groeien en bloeien.

In de nasleep van deze burn-out probeer ik te begrijpen.

Waar het beestje vandaan kwam, weet ik ondertussen wel:

de verander(en)de werkomgeving, te weinig autonomie, te weinig ruimte om creatief les te geven, …

Waarom het beestje uitgerekend mij moest hebben en niet de collega, begint me stilaan ook te dagen…

Ik ben namelijk een egeltje. Een (hoog)sensitief introvertje.

Energie haal ik uit stilte, uit solotijd en gezellig samenzijn met geliefden en echte vrienden. Recepties, feestjes, kermissen, pretparken, luide muziek, festivals, reizen met bus of trein, ik heb die dingen nooit leuk gevonden. Zelfs als kind niet. Te druk, te vermoeiend, te veel prikkels. Je zintuigen staan altijd op scherp, waardoor je zo al (te) veel ziet, hoort, ruikt, proeft, voelt, aanvoelt.

En nadien moeten al die prikkels nog door het molentje. Een introvertje werkt namelijk malend, denkend, herinnerend, kauwend en herkauwend. Hij voorziet ook mogelijke gevaren en risico’s. Die dingen laten hem niet los. Hij laat de dingen niet los. Ontspannen is dan heel moeilijk. Lang malen en diep graven kosten bovendien meer tijd en tonnen energie. En net omdat er zich zoveel – te lang – in stilte – binnenin – afspeelt, is de emotionele reactiviteit groter, zowel op het positieve als op het negatieve. Geluk, verdriet, ontroering, pijn, genot, …, een (hoog)sensitief introvertje voelt die dingen intenser, naar het schijnt. Vandaar.

Ik vind die dingen niet uit. Ik zet ze wat naar mijn hand. Verwoord ze wat anders dan mijn inspiratiebronnen: Maarten De Gendt, Frouke Vermeulen, Elaine Aron, Susan Cain.

Zij zijn de echte egeltjes-specialisten.

Interesse ?

Maarten De Gendt over introversie op https://opgebrand.wordpress.com

Frouke Vermeulen over (hoog)sensitiviteit op http://www.bore-outcoach.be