In het lange wachten
blijven excuses
uit.
~
Wat verwacht wordt,
komt
niet
~
of te laat en
is dan
~
niet langer
nodig
~
om weer verder
te kunnen
gaan.
Foto: L’Isle-sur-la-Sorgue, juli 2017.
Vaststelling: sommige excuses komen ‘vanzelevenniet’. Dat weet je. En toch blijf je hopen. Tegen beter weten in, vergeef-s en jarenlang. Tot de knop omgaat. Het wachten voorbij. In het besef: wat nu nog komt, is te laat. Een mens heeft niet eeuwig de tijd. 😉
Met dank aan Rupi Kaur voor de inspiratie.
Categorieën:dichtsels, fotorestjes, het burn-out beestje, huis-tuin-keuken, losse gedachten
‘k Heb er een ‘wacht’lijst… !
Er zitten zelfs dure bij…
Lie(f)s.
LikeLiked by 1 persoon
Zoveel soorten …
LikeLiked by 1 persoon
Heel krachtig, dit.
“je bent te mild voor anderen en te streng voor jezelf”, bekend?
LikeLiked by 1 persoon
Toch wel, ja.
LikeLike
Dacht ik al 😉
We helen onszelf, traag maar zeker.
LikeLike
Zeer interessante opmerking.
LikeLiked by 1 persoon
😃
LikeLike
Hoorde ik daarstraks van mijn NEI therapeut, zowat al wat die zegt is raak 😉
LikeLike
Inspirerend!
LikeLiked by 1 persoon
😊 fijn!
LikeLiked by 1 persoon
Weet je wat er gebeurt als de wachttijd verstreken is? Dan kan je (de klok) niet meer terug(draaien).
LikeLiked by 1 persoon
Dat klopt maar dat kan zonder wachttijd ook niet, hè.
LikeLiked by 1 persoon
Als de excuses op tijd zouden komen, zou je er nog een zwachtel kunnen omdoen.
LikeLiked by 1 persoon
Ja, dat is zo. Een hele mantel zelfs. ☺
LikeLiked by 1 persoon
Mooie woorden voor veel verdriet. Het wachten is gedaan.
LikeLiked by 1 persoon
Een universeel gegeven, denk ik.
LikeLiked by 1 persoon
Lijkt mij wel ja. Hoewel de wachttijd per mens kan verschillen.
LikeLiked by 1 persoon
Heel zeker. 😊
LikeLike
en als het klaar is is het klaar… dat geldt voor alles 😉
LikeLiked by 1 persoon
Da’s duidelijk. 😊
LikeLike
Het lange wachten houdt een keer op… maar de teleurstelling blijft.
LikeLiked by 2 people
Dat is waar.
LikeLike
😙
LikeLiked by 1 persoon
En dan te hopen dat het toch niet weer een heel klein beetje blijft knagen….
LikeLiked by 1 persoon
Met familie is dat altijd wat moeilijker hè.
LikeLike
Ja dat blijft door je hoofd zweven….
LikeLiked by 1 persoon
Als het wachten gedaan is, dan is er (bij mij toch) geen hoop of teleurstelling meer, enkel de vaststelling dat ik tevergeefs gewacht heb én dan ben ik er ook echt mee klaar… maar eer ik op dat punt ben, is er echt wel lang gewacht 😉
LikeLiked by 1 persoon
Gelukkig Elke. Vraag me soms af of zoiets als teleurstelling echt overgaat… bij mij toch… Hoop, ja, die kan ik ook makkelijker laten varen.
LikeLiked by 3 people
Zo herkenbaar!
LikeLiked by 2 people
Kan ik me helemaal in vinden.
LikeLike
Mooi gedicht en heel erg waar.
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel!
LikeLike
Zo waar dit! Heb het helaas al mee gemaakt, koppigheid der mensen en dat ze dan overleden en, en, en… spijt.. bij anderen, maar wel in familie sfeer zelfs… dat is hard, en dat deed mij toen al denken, als ik al excuses dien aan te bieden bij iemand, soms ben ik mij daar niet van bewust (geloof het of niet, soms kan ik tactloos zijn), dan doe ik dat! Met heel mijn hart, en ik wens dat ze aangenomen worden, verder is vergeving als een ander het heeft gedaan naar mij toe, ook erg belangrijk, hangt ervan af, hoe, wat of waar, maar ik vergeef…. en ja ook mijzelf…. net zo belangrijk en soms bied ik excuses aan mijzelf aan. 😉
X
LikeLiked by 1 persoon
Mooie reactie, Morgaine. Uit het hart.
LikeLiked by 1 persoon
Reageren doe ik altijd vanuit mijn hart… sommige dingen ken je pas als je ze mee hebt gemaakt, van een afstand of dichtbij. ❤
LikeLiked by 1 persoon
Mooi omschreven jou gedicht .
LikeLiked by 1 persoon
😃
LikeLike
Herkenbaar. Voor iedereen waarschijnlijk. Maar in andere mate. Een opluchting als je eindelijk verder kan.
LikeLiked by 1 persoon
En toch blijft het dubbel. Ik snap maar niet dat sommigen het doodnormaal vinden dat we alles blijven slikken. Niet meer dus.
LikeLiked by 1 persoon
Ik ben ook helemaal klaar met sommige mensen en situaties. Maar ik ga mijn eigen leven er niet meer door laten neerhalen. ‘Do what you love’ en ‘wat je aandacht geeft, groeit’. Dus alleen nog aandacht voor wat me energie geeft.
LikeLiked by 1 persoon
Mooi Anna. Maar het verdriet blijft toch knagen. Niet?
LikeLiked by 1 persoon
Dat ga ik niet ontkennen.
LikeLike
😙
LikeLiked by 1 persoon