Ik moet eerlijk toegeven dat ik altijd een slechte slaper geweest ben. Vroeg wakker, bij het minste geluid rechtop in bed, muizenissen over de voorbije dag die aan je hoofd blijven knabbelen. Veel slaap heb ik niet nodig. Een uur of vijf, zes en ik … Lees verder over slapen
Gisteren het uitgebreide interview met Goedele Devroy in de Standaard Weekblad gelezen. De titel “Een gehandicapt kind is een veel groter taboe dan een burn-out” had mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Natuurlijk kennen we haar als journaliste. Als ik me niet vergis, kozen we dezelfde weg aan … Lees verder Goedele Devroy
En plots kan je niet(s) meer. De eerste dagen na de crash gaan volledig aan je voorbij. Alsof je er niet zelf bij bent. Alsof je kijkt naar een slechte emo-film. Je huilt, zucht, zit, ligt, staart voor je uit. Rechtstaan kost moeite. De trap … Lees verder de therapie
Burn-out. Hot topic in de media. Het lijkt wel alsof ik het onderwerp plots overal zie aanspoelen sinds ik zelf kopje onder ging in oktober 2014. Voordien was het een ver-van-mijn-bed show, meer niet. Ik kan het nu beamen: het is een vies ding, een … Lees verder het burn-out beestje
Als je moet leven met narcisten om je heen – je vader of moeder misschien, je broer of zus, je kind, partner, werkgever of collega – , als je inzicht wil in de pathologie van de narcistische persoonlijkheidsstoornis, als je wil weten wat narcisme met … Lees verder boeken die een snaar(tje) raken…
Donderdag 3 september 2015, 10.45u. Het huis is stil en mensen-loos en ik heb enkele uren voor mij alleen. Het is even wennen na de drukte van de vakantie en de begin-september-hectiek van de voorbije 31 jaar. Geen nieuwe start dit schooljaar. Een flinke burn-out/bore-out … Lees verder een begin
